لقانطه ی اقبال فارسی 1391

کسانی که وقایع نخستین جنگ جهانی و سال های قبل و بعد آن را از نزدیک دیده بودند، به یاد داشتند چگونه عوامل ارتش بریتانیا به منظور مرگ دسته جمعی بینوایان که به قصد تقلیل عامدانه ی جمعیت ایران صورت می گرفت، از یک سو با خرید مقادیر عظیمی غله و مواد غذایی از بازار ایران کمبود ارزاق را در ابعادی وسیع تر از گذشته دامن می زدند و از سوی دیگر واردات خوراکی های مورد نیاز را از آمریکا و هند و میان رودان مانع می شدند. نسلی که طعم تلخ جنگ را چشیده بود، از یاد نمی برد چگونه در آن سال های مرگ و میر و قحطی و گرسنگی، برخی از مالکان و زمین داران بزرگ که به ملازمه ی تملک اراضی کشاورزی صاحب غلات و ارزاق بودند، از آب گل آلود قحطی ماهی می گرفتند و به موازات دسیسه ی بیگانگان، بی اعتنا به گرسنگی تهی دستان و مرگ دسته جمعی آنان، بر گرانی ارزاق و سختی معاش مردم می افزودند، در سلک خاطیان سودجوی بی مروت منفور همگان بودند!