"من از سرزمین درد و رنج می آیم" زندان ابوغریب فارسی 2002

تا زماني كه من در زندانهاي انفرادي رجوي بسر مي بردم محبوس بودن در سلول انفرادي و تنهايي مطلق به لحاظ رواني فشار فوق العاده اي بر من وارد مي كرد. اما وقتي به زندان اطلاعات و امنيت عراق منتقل شدم تراكم زندانيان در سلولها سرسام آور بود به نحوي كه در داخل يك سلول 3در3 بيش از 12 نفر روي هم مي خوابيدند و يك سوم حجم اطاق را هم توالت و هم دستشويي اشغال كرده بود. ديوارهاي اطاق به رنگ خون بود و فقط يك مهتابي كوچك در اطاق وجود داشت و تقريبا نيمه تاريك بود و برعكس زندان انفرادي رجوي كه بيش از 4 سال مجبور بودم شبها در حالي كه لامپ اطاق روشن بود بخوابم و هر وقت بر اثر گرما و نيش انبوه پشه ها و شرايط رواني ام از خواب مي پريدم. از روشنايي لامپها ديگر نمي توانستم بخوابم و بدنبال آن سردرد شديد به سراغم ميآمد.