Kārnāmah-yi bād: Persian 1387

آدونیس از جنجالی‌ترین شاعران عرب است و موافقان و مخالفان او بسیارند. اگر موافقان، شعرش را سرشار از بن‌ مایه‌های فلسفی، عرفانی و غنی از حضور اساطیر و رنگارنگ از تجلیات گوناگون فرمی و زبانی می‌دانند و در یک کلام، او را پرچمدار شعر آوانگارد عرب در رویکرد مدرنیستی‌اش می‌خوانند، مخالفانش نیز شعرش را شعری سرد و تهی از حرارت عاطفی می‌یابند که از دخالت دانش‌های مزاحم لبریز است و ساخت مصنوع آن شوری برنمی‌انگیزد. کتاب حاضر بخشی از آخرین تجربه‌های شاعری آدونیس را دربردارد. کتاب، مجموعه‌ای است از شعرهای کوتاه که در چند سطر شکل می‌گیرد. محور بنیادین این شعرها باد است و شبکه تداعی‌های آن، باران، برف، خورشید، ابر و... شاعر از چشم باد به جهان خیره می‌شود. و این‌ چنین تأملات رنگارنگ شاعر شکل می‌گیرد: تأملاتی هستی‌ شناسانه، اجتماعی، سیاسی و حتی عاشقانه و طبیعت‌گرایانه، شعرها با تصویر همراهند و در صورت نهایی اغلب با دو یا چند تصویر، در بیانی موجز و نزدیک به حکمت‌های شرقی و شعرهای چند عجایبی و هایکوها. عناوین برخی از این سروده‌ها عبارت است از: منجر به یک سرخ‌ پوست، باران، شمایل برف، تابستان، پنجره‌ها، فانوس‌ها، عادات خاکستری، سر روز بر شانه شب و راهنمای سفر در بیشه‌های معنا.