Adabīyyāt-i fulklur-i Īrān: Persian 1384

این پژوهش به منظور تحلیل چگونگی شرایط به وجود آمدن ادبیات فولکلور (عامیانه)، در ابعاد مختلف، همچنین تعیین روابط موجود میان ادبیات کلاسیک و فولکلور، نگاشته شده است. به تصریح نگارنده: "یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای تشخیص ادبیات فولکلور از ادبیات کلاسیک، توجه به این نکته است که آیا اثر مورد نظر به صورت شفاهی (فولکلور) یا مکتوب (کلاسیک) انتقال یافته است؟ به این شاخص اگر چه در ادبیات کشورهای اروپایی اهمیت زیادی دارد، اما در تشخیص مرزهای میان ادبیات فولکلور و کلاسیک ایران، چندان قابل اعتنا نیست. در ایران به شکل‌ها و گونه‌های برمی‌خوریم که از نظر طرح و نوع در هیچ یک از تقسیم‌بندی‌های ادبیات فولکلور اروپا نمی‌گنجد چرا که بخش اعظمی از آفرینش‌های ادبیات فولکلور به صورت مکتوب درآمده و به همین شکل نیز به ما رسیده‌اند. ادبیات فولکلور نمایشی موقعیتی بینابین دارد، زیرا در کنار مطالب مکتوبی که روی صحنه اجرا می‌شود و نیز در کنار گفتارهای شفاهی اجراکنندگان از بداهه‌گویی نیز استفاده می‌شود. به طور کلی می‌توان گفت که ادبیات کلاسیک، منافع طبقه‌ی حاکم در مبارزه با مخالفانشان بود. از سوی دیگر، آفرینش‌های ادبیات فولکلور، نیازهای قشر ضعیف را برآورده می‌کرد. می‌توان چنین نتیجه گرفت که با وجود شکست مردم ایران، ادبیات فولکلور آنان در طرح تاریخ در سراشیب سقوط قرار نگرفت. بدین سبب برخی از موضوعات ادبیات فولکلور به منزله‌ی زیرساخت برخی آثار ادبی چه در حوزه‌ی ادبیات فولکلور و چه در حوزه‌ی ادبیات کلاسیک به کار گرفته شده است". مباحث کتاب عبارت‌اند از: ادبیات فولکلور حماسی ایران، ادبیات سرگرم‌کننده در ادبیات فولکلور ایران، ادبیات فولکلور مکتوب، تأثیر ادبیات فولکلور بر ادبیات نوین فارسی و تاجیکی، ادبیات فولکلور مذهبی، ادبیات نمایشی فولکلور ایران، شعر فولکلور، کلمات قصار و دوبیتی‌های فولکلور و معما و ضرب‌المثل.