Darāmadī bar fulklur-i Īrān: Persian 1394

نویسنده کتاب فوق را در دو بخش؛ فولکلورهای رسمی یا مناسبتی‌ و ادبیات شفاهی تنظیم نموده، که در آن به موضوعاتی همچون فولکلور چیست؟، منابع فولکلور ایران‌، فولکلورهای موسمی بر اساس تقویم قمری‌، طبقه‌ بندی افسانه‌ ها‌، ادبیات نمایشی‌ همچون تقلید‌، نمایش‌ های زنانه‌، تعزیه‌ و ... پرداخته است. یکی از ضعف‌ های اساسی در حوزه ی مطالعات فولکلور ایران بی‌ توجهی به مسائل نظری است. در حالی که به همت پژوهشگران بسیاری از اجزای فولکلور ایران گردآوری و منتشر شده و نیز تعداد قابل توجهی از متون ادبی این حوزه تصحیح و چاپ شده اند اما کتاب‌ های نظری تألیفی در ایران از انگشتان یک دست هم تجاوز نمی‌ کند. یکی از مصادیق ضعف‌ های نظری مربوط به اصطلاحات فولکلورشناسی است. مثلا" گروهی از پژوهشگران یک نوع مشخص داستانی را افسانه و گروهی دیگر همان نوع را قصه یا حکایت می‌ نامند. برخی داستان‌ ها مانند سمک عیار‌، ابومسلم‌ نامه‌، داراب‌ نامه‌ و جز این‌ ها را داستان عامیانه‌، برخی داستان بلند عامیانه و گروهی نیز داستان سنتی می‌ گویند. بی‌ تردید این مشکلات صرفا" با بیان دیدگاه‌ های مختلف و بحث و گفت‌ و گو برطرف خواهد شد. این کتاب اگر چه به فولکلور ایران اختصاص دارد اما به سبب اشتراکات و همسانی‌ های تاریخی‌، فرهنگی‌، زبانی و هویتی مردم ایران با مردم افغانستان و تاجیکان آسیای میانه تلاش شده است که در هر فصل به مصادیقی از فولکلور این مردم نیز اشاره شود.