Iddaʻā-yi Kasravī bar Ḥāfiẓ dar pāsukh bih mardī shigift: Persian 1392

میرزا آقاخان کرمانی شاید نخستین اندیشمند متجدد ایرانی بود که ارزش و اهمیت عرفان ایرانی را مورد تردید قرار داد که حافظ یکی از استوانه های اصلی آن بود. اما شاید نخستین کسی که تردید در نقش اسطوره هایی مانند حافظ را به صراحت بیان کرده احمد کسروی باشد. کسروی راهی را آغاز کرد که پس از او دیگران در بیش از نیم قرن اخیر دنبال کردند. کسروی دو نگاه ستایشگرانه و خرده گیرانه در باره ی حافظ و حتی کسانی مانند خیام و پس از چندی فردوسی را از هم جدا کرد. به این ترتیب بحث در باره ارزش واقعی این چهره های ادب فارسی به بخشی از بحث های اصلی در جنبش روشنفکری و محافل ادبی معاصر مبدل شد. اما این تقابل همچنین به بخشی از مقابله میان سنت گرایان و نوگرایان در ایران و پس از آن در جهان فارسی زبانان تبدیل شد. اما به راستی حاصل این نقد و سایه تردید افکندن بر همه بنیاد ها چه بود؟ و اساسا" این تلاش برای بازخوانی منتقدانه آثار بزرگان زبان و اندیشه فارسی تا چه تلاشی اصیل و ماندگار بود؟ کتاب ادعای کسروی بر حافظ نمونه ای از تلاش دوستداران و پژوهشگران زبان فارسی برای پاسخ دادن به این پرسش هاست.