Upirā-yi ābān-i 96: Persiska (Farsi) 1402

اپرای آبان 96

Författare: Farzād Farah'vashī

Betyg:

20,24 $

4-6 Veckor

Pocketbok

20,24 $

Välj antal

Dela

Önskelista

Discussion and examination of the activities of the late teacher Amirashraf Arianpour: I was in class last year, at half past seven in the morning. painting class. Painting kids are better than all college kids. I was sitting when I suddenly saw that I froze strangely! Not the usual cold. My body started shaking. very intense This was the introduction to Parkinson's. Immediately, the chairman and everyone came. We were also on the seventh floor. There is no seventh elevator! An ambulance came and took them to the hospital. Parkinson's does not go away. They can only make it worse. My hand is shaking and I can't write anything. We have the same hand all our lives. I also have leg tremors, of course, I walk for a quarter of a mile, but most of it becomes difficult little by little. I imagine that it is the last years of my life. I've done my work, I'm leaving.

گفتگو و برسی فعالیت‌های استاد فقید امیراشرف آریان‌پور: پارسال سر کلاس بودم، ساعت هفت و نیم صبح. کلاس نقاشی. بچه‌های نقاشی از همه‌ی بچه‌های دانشگاه بهتر هستند. نشسته بودم که یک دفعه دیدم به طور عجیبی یخ کردم! نه سرمای معمولی. بدنم شروع کرد به لرزش. خیلی شدید. این مقدمه‌ی همین پارکینسون بود. بلا فاصله رییس و همه آمدند. طبقه‌ی هفتم هم بودیم. آسانسور هفتم ندارد! آمبولانس آمد و بردند بیمارستان. پارکینسون خوب نمی‌شود. فقط می‌توانند بدترش نکنند. دست‌ام میلرزد و نمی‌شود آدم چیزی بنویسد. ما هم همه‌ی زندگی‌مان همین دست است. لرزش پا هم هست، البته یک ربع پیاده‌روی را می‌روم ولی بیشترش کم کم مشکل می‌شود. خودم تصور می‌کنم سال‌های آخر زندگی‌ام هست. کارهایم را کرده‌ام، دیگه می‌روم.