Sharafnāmah (bāznavīsī-i Sharafnāmah asar-i Niẓāmī Ganjahʹī): Persiska (Farsi) 1399

مثنوی شرفنامه، پنجمین دفتر از پنج گنج نظامی گنجوی است که در سال‌های پایانی قرن ششم هجری سروده شده است و نظامی خود آن را شرفنامۀ خسروان نامیده است. هدف اصلی نظامی از سرودن این مثنوی، شرح وقایع تاریخی اسکندر مقدونی است تا بدین وسیله تاریخ جهان را در قرن سوم پیش از میلاد به نظم درآورد. در شرفنامه که بخش نخست اسکندرنامه است، اسکندر را به آبادانی‌های جهان می‌برد و او را فاتح جهان می‌داند. در بخش دوم این مثنوی که اقبال‌نامه یا خردنامۀ اسکندری نام دارد، اسکندر به دشت و کوه می‌رود و صفت پیامبری دارد و آنجا از فلسفه و حکمت سخن می‌گوید. در شرفنامه، شاعر در پی محکوم کردن جنگ و در اندیشۀ صلح و آشتی در جهان است. شرفنامه، دیدگاه شاعر ایرانی در قرن ششم را از تاریخ و فرهنگ پانزده قرن پیش از زمان خودش بازگو می‌کند و رویدادهای تاریخی و افسانه‌ای دو تمدن اسطوره‌ای یونان و ایران را مورد توجه قرار می‌دهد. بهروز ثروتیان جهت آشنایی خوانندگان جوان با فرهنگ و ادب به جای مانده از گذشتگان، این اثر را با نثری روان بازنویسی کرده است.