Naʼugulastān: Persiska (Farsi) 1397

دلایل این که گلستان سعدی از دیرباز الهام‌ دهنده به اهل ذوق بوده است و برخی از آنان مستقیم یا غیرمستقیم آن را سرمشق نوشته‌ های خود قرار داده‌ اند؛ یکی به دلیل سجع روان نثر آن است، دیگری به خاطر این‌که حکمت را با طنز ظریفی آمیخته چنانچه یکی از دیگری را نمی‌ توان جدا کرد و سوم سادگی بیان، چنانچه ــ به رغم نثر فنی‌ اش ــ آسان خوانده می‌ شود. و به همین دلایل نیز دست کم تا صد سال پیش کتاب درسی مکتب‌ ها و مدارس ابتدایی بود. گذشته از این موارد رسمی، گلستان الگوی سیاه‌ مشق‌ های خیلی از نوجوانان و جوانان طنزنویس بوده است. «نئو گلستان» پدرام ابراهیمی نیز یکی از همین کتاب‌ ها است که با الهام از گلستان سعدی نوشته شده و تسلط کامل او به این اثر را نشان می‌ دهد. ابراهیمی در این کتاب، نوعی برخورد طنز با اثر سعدی داشته است. زبان این اثر نزدیک به زبان سعدی اما مضامینش بر خلاف مضامین گلستان است. مثلا در حکایت اول گلستان، پادشاهی دستور به کشتن اسیری می‌ دهد. آن اسیر که از جان خود ناامید شده به سلطان ناسزا می‌گوید. وقتی شاه می‌ پرسد که او چه گفت وزیر خوش‌ نیّت او چیزی می‌ گوید که اسیر از مرگ رهایی یابد. اما وزیر بدنیّت حقیقت را به شاه می‌گوید. شاه می‌گوید که دروغ آن وزیر بر راست این یکی او را بیشتر خوش آمده از آنکه گفته‌ اند دروغی مصلحت‌ آمیز به از راستی فتنه‌ انگیز. اما در نئوگلستان داستان وارونه می‌ شود. شاه دستور می‌ دهد که محکوم را به‌ زاری بکشند و چیزی نمانده است که وزیر با حسن‌ نیّت را هم به آن سرنوشت دچار کنند. نئوگلستان کتابی جذاب و سرگرم‌ کننده است و دوست‌ داران سعدی و گلستان و طنز به زبان قدیم از آن لذت خواهند برد.