کالیگولا فارسی 1404

Kaligula

نویسنده: Albert Camus

امتیاز:

15٫74 $

4 تا 6 هفته

شومیز

15٫74 $

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

An angel in search of the absolute? A bloodthirsty monster? Before the war, Albert Camus conceived Caligula, like Sisyphus or Meursault (The Stranger), as a hero of the Absurd. In 1945, the play was received as a fable about the horrors of Nazism. Its successive versions and productions, and the evolution of public sensibilities, have contributed to making Caligula one of the most disturbing figures in our theater. Superimposed in our memory are the faces of Gérard Philipe, who created the role, and that of Albert Camus, who always combined the need for tenderness and the demand for purity with a strange "fixation on murder" and "that inner violence" (Jean Grenier) that drives his Roman emperor.

یافتن معنا و ارزش در مواجه با پوچی و بی معنایی زندگی، موضوعی است که تقریبا در تمامی آثار آلبر کامو، همچون نمایشنامه ی کالیگولا، به چشم می خورد. کالیگولا، امپراتور رومی و بدنامی است که در این نمایشنامه ی چهار پرده ای، به تجسمی از پوچی و معنازدگی تبدیل می شود. ذهن کالیگولا پس از مرگ خواهر و معشوقه اش، به شکل وسواس گونه ای درگیر مفهوم «غیرممکن ها» می شود. او با گذشت زمان به حقیقتی مهم اعتقاد پیدا می کند: «انسان ها می میرند و از زندگی شان راضی نیستند.» این حقیقت، که کالیگولا آن را نتیجه ای برخاسته از منطقی ساده و درست می داند، مسئله ای است که همه ی ملت باید از آن آگاه شوند. کالیگولا برای انجام این کار، به همه ی شهروندان رومی دستور می دهد تا فرزندانشان را از ارث محروم کنند، همه ی ثروتشان را به دولت بدهند و اعدام شوند. او دستور می دهد تا لیستی تهیه شود که در آن، ترتیب اعدام مردم مطابق با خواست خودش تنظیم شده است. کالیگولا با این کار، قصد دارد تا بی رحمی زندگی و قریب الوقوع بودن مرگ را نشان دهد که به عقیده ی خودش، تنها در صورت ممکن شدن «غیرممکن ها» دردشان التیام خواهد یافت.