شکسپیر و جامعه: مطالعات انتقادی در باب نمایش شکسپیری فارسی 1403

Shikspīyir va Jāmi'ah: Muṭāli'āt-i Intiqādī dar Bāb-i Namāyish-i Shikspīyirī

نویسنده: Terry Eagleton

امتیاز:

16٫13 $

4 تا 6 هفته

شومیز

16٫13 $

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

Widely regarded as England's most influential living literary critic & theorist, Dr. Eagleton currently serves as a Distinguished Professor of English Literature at the University of Lancaster and as Visiting Professor at the National University of Ireland, Galway. He was Thomas Warton, Prof. of English Literature at the University of Oxford ('92-01) & John Edward Taylor Professor of English Literature at the University of Manchester 'til '08. He returned to the University of Notre Dame in the Autumn '09 semester as a Distinguished Visitor in the English Department. He's written over 40 books, including Literary Theory: An Introduction ('83); The Ideology of the Aesthetic ('90) & The Illusions of Postmodernism ('96). He delivered Yale's '08 Terry Lectures and gave a Gifford Lecture in 3/10, titled The God Debate.

کتاب شکسپیر و جامعه از نخستین و کماکان برجسته‌ترین پژوهش‌هایی است که هنگام تحلیل شخصیت‌های آثار شکسپیر، رابطۀ متقابل میان زندگی خودانگیختۀ فردی و زندگی اجتماعی آنان را به شکلی جامع بررسی می‌کند. ایگلتون در فصول هشتگانۀ کتابش نشان می‌دهد که در نمایشنامه‌های معمایی، تاریخی و تراژدی‌های شکسپیر تنشی دائمی میان نفس اصیل شخصی و نفس مسئولیت‌پذیر اجتماعیِ شخصیت‌ها وجود دارد و شکسپیر تنها در کمدی‌های متأخرش موفق به برقراریِ توازنی دقیق میان این دو بخش از وجود شخصیت‌های آثارش شده و عاقبت با پدید آوردن تفاهم میان این نفس‌های توأمان آدمی توانسته است چشم‌اندازی زیبا به جامعۀ پسانمایش خویش بگشاید. | آخرین فصل کتاب دربردارندۀ شرح مفصل ایگلتون از تلاش بی‌وقفۀ متفکران و فعالان اجتماعی قرن نوزدهم برای صورت‌بندی تعامل میان زندگی خودانگیختۀ فردی و زندگی اجتماعی است. از فحوای این گزارش پُردامنه می‌شود دریافت که چگونه امروز می‌توان در لوای تجربیات معاصر و به یاری میراث فکری این متفکران – از متیو آرنولد، کارلایل و بنتام گرفته تا جان استوارت میل، کروپوتکین و ادوارد کارپنتر – درونمایه‌های اجتماعی شکسپیری را، این بار با اصطلاحاتی جدید و ادراکی نوین، ارزیابی کرد.