ایام آموختن فارسی 1398

کتاب «ایامِ آموختن»، یا به عبارتی مرارتِ آموختن، روایتی است مستند از زندگی گدار و همسرش آن ویازمسکی، که دانشجوی فلسفه است و بازیگر، دختری برخاسته از محیط و خانواده ای پایبند اصول و سنت، و نوه ی فرانسوآ موریاکِ نویسنده. آنچه در کتاب می گذرد، نه محدود و منحصر به گزارشی خطی، که بازتابی است زندگی و سینما و درس و دلباختگیِ زوجی که آینه ی هم اند، تلفیقی از زندگی فردی و حیات اجتماعیِ این دو در دوره ای از تاریخ و در بزنگاه زمانه و نسلی زاده ی جنگ، و حالا در آستانه ی بلوغ فکری، رکنی از کتاب هم مربوط به همین نسل عصیانی است، با مطالباتی و آمالی که منجر می شود به تحولات اجتماعی-فرهنگیِ 1968. اسلوب نویسنده در پرداختن روایت با تأسی و تلمذ از پیشگامان ادبی و سینمایی عصر خود، گسسته-پیوسته است، با ذهن و بیانی آمیخته ی کلمه و تصویر. عنصر مکان هم البته به مثابه شخصیتی از روایت و با معنایی نمادین در جغرافیای شهر به خوبی در متن گنجانده شده است. ویازمسکی در تحقق آمال سینمایی اش گرچه ناکام ماند، اما از سودای نوشتن خلاصی نیافت، گرفتار کلمه شد، و نوشت.