Jang-i Dākhilī: Istāsīs bah Masābah-yi Pārādāym-i Sīyāsī (Humu'sākir - Kitāb-i Duvvum): Persian 1402

جنگ داخلی: استاسیس به مثابه پارادایم سیاسی (هومو ساکر - کتاب دوم)

Author: Giorgio Agamben

Rating:

15.30 $

4-6 Weeks

Paperback

15.30 $

Select Quantity

Wishlist

We can no longer speak of a state of war in any traditional sense, yet there is currently no viable theory to account for the manifold internal conflicts, or civil wars, that increasingly afflict the world's populations. Meant as a first step toward such a theory, Giorgio Agamben's latest book looks at how civil war was conceived of at two crucial moments in the history of Western thought: in ancient Athens (from which the political concept of stasis emerges) and later, in the work of Thomas Hobbes. It identifies civil war as the fundamental threshold of politicization in the West, an apparatus that over the course of history has alternately allowed for the de-politicization of citizenship and the mobilization of the unpolitical. The arguments herein, first conceived of in the immediate aftermath of 9/11, have become ever more relevant now that we have entered the age of planetary civil war.

کتاب «جنگ داخلی: استاسیس به‌مثابه یک پارادایم سیاسی» اثر جورجو آگامبن، فیلسوف شهیر ایتالیایی، تأملی عمیق درباره‌ی مفهوم جنگ داخلی و نقش محوری آن در شکل‌دهی به سیاست مدرن و معاصر است. آگامبن در این کتاب، با نگاهی انتقادی و آشکارساز، استدلال می‌کند که جنگ داخلی صرفا یک رخداد استثنایی در زندگی سیاسی نیست، بلکه وضعیتی پایدار و سازنده است که ذات سیاست را تشکیل می‌دهد. او معتقد است درک ما از سیاست مدرن بدون فهم جایگاه محوری جنگ داخلی در آن، ناقص خواهد بود. در فصول مختلف کتاب، آگامبن با تکیه‌بر اندیشه‌های متفکرانی چون توماس هابز، کارل اشمیت و میشل فوکو، تبارشناسی مفهوم جنگ داخلی را از یونان باستان تا دوران معاصر ترسیم می‌کند. او نشان می‌دهد که چگونه ایده‌ی جنگ داخلی همواره مرز میان امر سیاسی و غیرسیاسی، دوست و دشمن، داخل و خارج را شکل داده است. یکی از مباحث مهم کتاب، تمایز میان جنگ داخلی و انقلاب است. آگامبن معتقد است برخلاف تصور رایج، انقلاب نه گسستی در وضعیت جنگ داخلی، بلکه تداوم و تشدید آن است. از این منظر، انقلاب‌ها نه لحظه‌ای رهایی‌بخش، بلکه بازتولید ساختارهای حاکمیتی موجودند. آگامبن همچنین به واکاوی نسبت میان جنگ داخلی و حاکمیت قانون می‌پردازد. او با الهام از آرای والتر بنیامین، وضعیت استاسیس (سکون) را حالتی از بی‌قانونی و فروپاشی تمایز میان خشونت حافظ قانون و ناقض آن می‌داند. در چنین وضعیتی، خود قانون همواره در آستانه تعلیق و بی‌اعتباری قرار دارد. کتاب «جنگ داخلی» با زبانی دشوار اما دقیق، بینش‌هایی ژرف درباره‌ی سرشت پنهان سیاست و رابطه آن با خشونت ارائه می‌کند. این اثر برای پژوهشگران فلسفه‌ی سیاسی، حقوق و علوم‌اجتماعی، و نیز خوانندگانی که خواهان نگاهی انتقادی به مسائل سیاسی روز هستند، منبعی گران‌سنگ و تأمل‌برانگیز خواهد بود.