'Azādārī, Zīyārat va Tashayu'-i Farā'millī: Persian 1403

در دو دهه اخیر، سقوط صدام و بازشدن راه های زیارت کربلا جهان تشیع را با آیین جدیدی به نام پیاده روی اربعین مواجه کرده است؛ آیینی که پیشتر یک آیین محلی عراقی بود و حال به یک آیین فراگیر شیعی برای همه شیعیان در اقصاد نقاط جهان مبدل شده است. در سنت شیعی همیشه زیارت کربلا به دلایل مختلف امری دور از دسترس برای بسیاری از شیعیان بیرون از عراق محسوب می شد و لذا رابطه با جغرافیای مقدس در ذهنیت شیعی همیشه با حسرت و حسی از فراق همراه بوده است. این مسئله چالش دسترسی به مکان های زیارتی هویت شیعی را به یک هویت در فراق یا هویت آرزومند برای زیارت بدل کرده است. در کتاب حاضر نشان داده شده که به واسطۀ تحول بزرگ جهانی شدن سنت زیارت اربعین و مدرن شدن جوامع شیعی، هویت آنها دچار یک گسست تاریخی از موقعیت حسرت زیارت به تکثیر انبوه تجربه زیارت برای شیعیان شده و تشیع درک متفاوتی از شیعه بودن از خلال زیارت انبوه را تجربه می کند. به باور نویسندگان کتاب در عصر جدید صورت بندی جدیدی از هویت شیعی در بستر جهانی و میان فرهنگی و فراملی در حال برساخته شدن است و در این روند آیین پیاده روی اربعین نقش موثری داشته است.