Muḥāvirah-yi Ṭālib va Maṭlūb (Mukātibāt-i Ārint-Yāspirs 1926-1969): Persian 1403

محاوره طالب و مطلوب (مکاتبات آرنت-یاسپرس 1969-1926)

Author: Karl Jaspers, Hannah Arendt

Rating:

48.51 $

4-6 Weeks

Hard Cover

48.51 $

Select Quantity

Wishlist

The correspondence between Hannah Arendt and Karl Jaspers begins in 1926, when the twenty-year-old Arendt studied philosophy with Jaspers in Heidelberg. It is interrupted by Arendt's emigration and Jaspers's "inner emigration, " and it is resumed immediately after World War II. The initial teacher-student relationship develops into a close friendship, in which Jasper's wife, Gertrud, is soon included and then Arendt's husband, Heinrich Blucher. These letters show not only the way both philosophers lived, thought, and worked but also how they experienced the postwar years. Since neither ever dreamed that this correspondence would be published, and each had absolute trust in the other, they reveal themselves here - for the first time - in a personal and spontaneous way. Brilliant, vulnerable, forthright, Arendt speaks about America, her adopted country. About American universities, American politics from McCarthyism to Kennedy, American urban decay. She speaks about Germany, the country she its anti-Semitism, its guilt for the Holocaust, its politics. And about Israel, which she always supported as a Jew but also criticized, especially in her controversial book about the trial and execution of Adolf Eichmann in 1961. In his dialogue with Arendt, the thoughtful, generous, concerned Jaspers considers the question of the German essence, and of the Jewish character. He speaks about philosophers past and present - Spinoza, Heidegger. About old age and retirement. Corrupt journalism. Suicide. Man's future on this planet. Here is a fascinating dialogue between a woman and a man, a Jew and a German, a questioner and a visionary, both uncompromising in their examination of our troubledcentury.

نامه‌های خصوصی مشاهیر وجوهی از زندگی و شخصیت و اندیشۀ آن‌ها را عیان می‌کند که چه‌بسا در گفته‌ها و نوشته‌های رسمی‌شان، دست‌کم به‌شکل صریح و عریان، عیان نباشد و به‌چشم نیاید. نامه‌های خصوصی هانا آرنت و کارل یاسپرس در کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» هم از این قاعده مستثنی نیست. هانا آرنت و کارل یاسپرس در نامه‌هایی که از آن‌ها در کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» منتشر شده است، بی‌آنکه در فکر این باشند که این نامه‌ها روزی منتشر می‌شوند و بی‌شمار آدم در سراسر جهان آن‌ها را خواهند خواند، هرچه دل تنگشان خواسته گفته‌اند و از هر دری، راحت و بدون تعارف و پرده‌پوشی و ملاحظه، حرف زده‌اند. کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» موضوعات گسترده و متنوع و فراوانی را در بر می‌گیرد؛ از موضوعات شخصی و خصوصی گرفته تا موضوعات عمومی و فلسفی و اجتماعی و سیاسی و... . اما آن‌چه کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» را خواندنی‌تر می‌کند گسترۀ زمانی وسیعی است که نامه‌های این کتاب دربردارندۀ آن هستند. این نامه‌ها از سال 1926 آغاز می‌شوند و تا سال 1969 ادامه می‌یابند. البته پس از مهاجرت هانا آرنت از آلمان وقفه‌ای در نامه‌نگاری بین او و یاسپرس می‌افتد اما بعد از این وقفه باز نامه‌نگاری‌های آن‌ها از سر گرفته می‌شود. بنابراین در کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» با سیر تحول رابطۀ دو فیلسوف و نیز تحول فکری‌شان هم مواجهیم. آرنت بیست‌ساله بود که با یاسپرس شروع به نامه‌نگاری کرد. آن زمان او شاگرد یاسپرس بود و رابطه‌شان رابطه‌ای استاد و شاگردی بود اما این رابطه بعدها به دوستی‌ای نزدیک تبدیل شد و سیر این تحول را در کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» می‌توانیم ببینیم. کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» نه‌فقط نمایانگر شیوۀ زندگی و تفکر و کار هانا آرنت و کارل یاسپرس، بلکه بیانگر تجربه‌ای که آن‌ها در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم از سر گذراندند نیز هست. آرنت و یاسپرس در کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» هردو خود و افکارشان را بی‌تعارف روی دایره ریخته‌اند. آرنت در نامه‌هایی که بعد از مهاجرت به امریکا به یاسپرس نوشته است از این کشور و دانشگاه‌هایش و نیز از سیاست امریکا، از جمله از مک‌کارتیسم، سخن می‌گوید و همچنین از آلمان و هولوکاست و بسیار دغدغه و مسئله و موضوع دیگر که ذهنش را به خود مشغول کرده است. یاسپرس نیز در مکاتبات خود با آرنت از مسئلۀ آلمانی‌ها حرف می‌زند و همچنین از اسپینوزا و هایدگر و دوران پیری و بازنشستگی و آینده و سرنوشت انسان در این کرۀ خاکی و دیگر چیزهایی که ذهنش با آن‌ها مشغول است. کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» نه‌تنها تصویری از شخصیت آرنت و یاسپرس، که همچنین تصویری از قرن بیستم و مسائل و بحران‌های آن از منظر دو فیلسوف بزرگ و نقاد است. کتاب «محاورۀ طالب و مطلوب» از مقدمه‌ای به‌قلم لوته کهلر و هانس سانر، ویراستاران متن اصلی کتاب، یادداشتی برای انتشار کتاب در امریکا و متن نامه‌های هانا آرنت و کارل یاسپرس تشکیل شده است.