Padīdār'shināsī-i hunar-i mudirnītah: Persian 1389

«پدیدارشناسی» به معنای دقیق، نخستین بار در کتاب «تحقیقات منطقی» ادموند هوسرل مطرح می شود. پیش از او فیلسوفان دیگری هم این اصطلاح را به کار برده بودند، اما هوسرل با توجه به حیث التفاتی و آگاهی، معنایی کاملا جدید بدان بخشید و یکی از مهم ترین جریان های فکری فلسفه ی غرب را پدید آورد. «هنر» از جمله موارد تحقق حقیقت است. خلاقیت هنری همانا در اثر نشاندن حقیقتی است که برای هنرمند به ظهور آمده، به همین جهت در اثر هنری عالمی به ظهور می رسد و بابی گشوده می شود. طوری که هر اثر هنری بیتی می گردد شاعرانه، خانه ای که تجلی گاه حقیقت وجود است. «مدرنیته» جلوه ای است از ساحت مدرن وجود انسان؛ ساحتی که عین حدوث و تجدد استو تقدیر و حوالت مدرنیته آن است که با اعتزال و به محاق رفتن حقیقت وجود، تقدیر بشر به دست خود بشر سپرده می شود. پدیدار شناسی، هنر و مدرنیته از مباحث اصلی کتاب حاضر است. نویسنده در مقالاتی چون «پدیدار شناسی چیست؟»، «ورود پدیدارشناسانه به دین»، «نگاهی پدیدارشناسانه به سینما»، «مبانی زیباشناسی جامع»، «تکنولوژی، انسان و معنویت» و «درباره ی مدرنیته» به بحث درباره آنها می پردازد.