Asnād-i Amīr Muʼayyad Savād Kūhī: Persian 1378

در مجموعه حاضر اسناد مربوط به محمد اسمعیل خان باوند، معروف به "امیر موید سوادکوهی" گرد آمده است. از تعداد 455 سندی که در این مجموعه فراهم آمده، قدیمی ترین آنها به سال 1263 ش و سند پایانی به قبل از کودتای سوم اسفند 1299 ش تعلق دارد. این اسناد مشتمل است بر بخش وسیعی از تلگراف‌ها، احکام و فرمان‌ها، گزارش‌ها، شکایت‌نامه‌ها، مکتوبات و مکاتبات و نامه‌ها، استفتائات، دعوت‌نامه‌ها، معاهدات و مکتوبات دیگر. گفتنی است امیر موید از تحصیل کرده‌های دارالفنون تهران بود. در زمان ناصرالدین شاه اغلب در تهران مستحفظ ناصرالدین شاه و جزء عمله خلوت و شکار بود و همیشه ریاست ایل سوادکوه و سوارهای آن محل را داشت. او در دوره سوم مجلس شورای ملی در سال 1333 ق از طرف سوادکوه وکیل شد. در محرم 1334 که قشون روس از طرف قزوین به تهران رهسپار بود و اغلب ملیون از تهران به طرف قم مهاجرت کردند، او هم به همراه شیخ ابراهیم زنجانی، وکیل زنجان برای ضدیت با قشون روس به طرف مازندران حرکت کرد و مشغول اقدامات شد. او به علت مخالفت با قرارداد 1919 به کرمانشاه تبعید شد و پس از سقوط دولت وثوق‌ الدوله به مازندران رفت. در زمان نخست وزیری و وزارت جنگ رضاخان سردار سپه او را تحت الحفظ به تهران آوردند. دو تن از پسران امیر موید به نام‌های عباس‌خان سهم‌ الممالک و اسدالله‌ خان هژبرالسلطنه در سال 1303 ش در گرگان دستگیر و در دهکده کلاک بین گرگان و بهشهر تیرباران شدند. سرانجام امیر موید در 1311 ش در تهران در اثر سرطان به سن 78 سالگی درگذشت. کتاب با فهرست منابع و ماخذ، تصویر پاره‌ای از اسناد ارایه شده و تعدادی عکس از امیر موید و فرزندانش به پایان می‌رسد.