Darāmadī bar tawsaʻah-i āmūzash-i ʻālī dar Īrān bā ta’kīd-i bar ʻulūm-i ansānī: Persian 1385

کارکرد موثر دانشگاه‌ در تربیت نیروی انسانی متخصص و آموزش شهروندان فرهیخته بیانگر نقش محوری آموزش عالی در روند بازسازی و نوسازی جامعه است. از این‌ رو تلاش برای فراهم آوردن شرایط مناسب به منظور ورود و جذب دانش‌آموختگان به توسعه‌ی پایدار جامعه کمک موثری می‌نماید. اثر حاضر پژوهشی در باب ضرورت توسعه‌ی کیفیت در آموزش عالی به ویژه در علوم انسانی است. نویسنده در کتاب با برشمردن عمده‌ترین چالش‌های فراروی دانشگاه‌ها از جمله دیوان‌سالاری، تعدد مراکز تصمیم‌گیری، تمرکزگرایی و آیین‌نامه‌های دست و پاگیر آموزشی و پژوهشی، ارتقا و توسعه را مرهون تاکید بر اهداف، روش‌ها و شاخص‌های کیفی معرفی می‌کند. موضوعات کتاب بدین‌ قرار است: نقش آموزش عالی در توسعه‌ی اقتصادی، علوم انسانی: چیستی و چرایی، نگاهی به تاریخچه‌ی تحولات آموزش عالی ایران، تحلیل وضعیت آموزش و پژوهش در علوم انسانی: آسیب‌شناسی عملکرد دانشگاه‌ها در حوزه‌ی علوم انسانی، و راهبردهای توسعه‌ی کیفی: در جست‌ و‌ جوی الگوهایی برای بهبود کیفیت در علوم انسانی. نگارنده در پایان پیشنهادهایی عرضه کرده که از آن جمله است: 1- بازنگری اهداف، برنامه‌ها و محتوای دوره‌ها و روش‌های آموزش با تکیه بر اهداف، روش دقیق و کیفی و با تاکید بر شیوه‌ی برنامه‌ریزی بین رشته‌ای، 2- لزوم تاکید بر کارآمد کردن جریان تدریس از طریق آموزش، توسعه، و ارزیابی مهارت‌های حرفه‌ای اعضای هیات علمی، 3- لزوم انجام اطلاعات لازم در انتخاب آموزش و توسعه‌ی مهارت‌های مدیران دانشگاهی و تاکید بر شیوه‌های نوین در مدیریت، 4- لزوم توجه به اولویت‌های اساسی در برنامه‌ها و فعالیت‌های آموزشی، 5- لزوم توجه دقیق به توقعات و نیازهای مشتریان خدمات آموزشی و 6- تاکید بر شیوه‌های برنامه‌ریزی استراتژیک برای تحقق اهداف استراتژیک.