Būsahʹī kih hargaz farāmūsh nashud: Persian 1399

رمان فارسی. دستپاچه توی کیفم دنبال کلید می گشتم، دستی از پشت سر، گوشه ی مانتویم را گرفت و به سمت خود برگرداند. نگاهم در نگاهش گره خورد، چشم هایی که روزهای متوالی برایش اشک ریخته بودم و ثانیه ها و ساعت ها منتظر برگشتنش بود. نگاهی که اوایل دوران شبابم عمیق عاشقم کرده بود. او که نوش داروی بعد از مرگ سهراب بود، کاوه .... مانتویم را کشید به سمت خودش رو به رویم ایستاد و سرش را نزدیک کرد. لبانم قدرت حرف زدن نداشت، چانه ام می لرزید ... اشک روی گونه هایم سر می خورد، بازوانم لای هر دو دستش گیر بود. با لحن تندی گفت: - کجا؟ از من فرار می کنی؟ وایستا می خوام باهات حرف بزنم، منم کاوه ... فشاری به سینه اش دادم و خودم را عقب کشیدم تا دستانش بازوانم را ول کند ...