Jahāngīr'nāmah (Tūzak-i Jahāngīrī): Persian 1359

به کوشش: محمد هاشم جهانگیرنامه یا توزک جهانگیری را نورالدین محمد جهانگیر (١٠٣٧ -٩٧٧ ق) یا همان شاه سلیم فرزند اکبرشاه نگاشته که اولین کتاب فارسی درباره وقایع پادشاهان گورکانی است. وقایع حکومت جهانگیرشاه تا سال هفدهم توسط خود او نوشته شده، وقایع سال هجدهم و نوزدهم جلوس، به معتمدخان سپرده شده و سال بیستم تا بیست و دوم را محمد هادی ثبت کرده است. علاوه بر وقایع روزانه پادشاهی جهانگیر، مطالب تاریخی جالبی از شاهان گذشته هند در این کتاب آمده است. با وجود تسلط جهانگیرشاه بر زبان ترکی، وی این اثر را به فارسی نوشته است. عدالت جهانگیرشاه بی بدیل بوده و در کتب فراوان نیز آمده. تجار انگلیسی و پرتغالی اولین بار در زمان حکومت جهانگیر به هند آمدند. این عصر از لحاظ فرهنگی بسیار غنی بوده که مدیون عنایت جهانگیر به هنرمندان، فضلا، شعرا، نویسندگان و مورخان ایرانی است. نثر جهانگیرشاه سبب تغییر سبک نویسندگان از تکلف به سادگی بود. وی منتقدی توانا نیز بوده است. کار تصحیح کتاب جهانگیرنامه را محمد هاشم محقق معاصر از روی چهار نسخه انجام داده و قدیمی ترین نسخه، اساس کار قرار داده شده. مصحح صحت اسامی فارسی را از ترجمه اردو و انگلیسی آن به دست آورده است. این کتاب در سال ١٣٥٩ ش به طبع رسیده است.