Milī khirsah va ustād zanbūr ( qaṣṣahʹhā-yi nākūjā ābād ): Persian 1399

داستان تخیلی برای گروه سنی "ب" و "ج". بوری نشست روی دماغ ملی‌ خرسه و گفت: «نیشت بزنم یا می ‌گی استاد بِهِت چی گفت؟» ملی‌ خرسه نیش خورد و جواب نداد. بوری عصبانی شد و داد زد: «نگو... اصلاً نگو... خیال کردی خودم نمی ‌دونم بِهِت گفته اولین لحظه‌ ی طلوع آفتاب، قله‌ ی آتشفشان، گل یک ‌‌در جهان...؟» سال ٥٣٣ هجری خورشیدی یعنی نه قرن پیش، در سهرورد، روستایی نزدیک شهر زنجان، پسری به دنیا آمد به اسم شهاب‌ الدین؛ شهاب ‌الدین سهروردی. سرنوشت شهاب ‌الدین مثل اسمش بود: کوتاه و درخشان همچون شهاب ‌های آسمانی و خوشبو و زیبا همچون سهرورد یا گل سرخ... با سهروردی فلسفه‌ ی تازه ‌ای زاده شد با نام فلسفه‌ ی اشراق. فلسفه ‌ای که بیش از هر چیز از نور سخن می‌ گوید؛ از نبرد نور و تاریکی؛ از فرشته ‌ای نورانی که در هر چیز پنهان است؛ از اندیشه که شکلی از نور است؛ از لطیف‌ تر شدن هر چیز به عنوان نورانی ‌تر شدنش؛ مثلا این که گیاه از خاک نورانی ‌تر است و انسان می ‌تواند پی ‌در ‌پی نورانی ‌تر شود. او برای بیان افکارش، از داستان و تمثیل بهره برده و با زبانی شاعرانه و خیال ‌انگیز از سیمرغ، عقل سرخ، هدهد و گوهر شب چراغ سخن می‌ گوید. این کتاب با الهام از رساله‌ ی "فی ‌حاله ‌الطفولیه‌" ی سهروردی نوشته شده است.