Nāmahʹhā-yi ʻAyn al-Qu ̤z ̤zāt Hamadānī (3 jildī): Persian 1395

نامه های عين القضات گنجينه ای بكر از ادب و عرفان فارسی است و نثری ارزشمند از قرن ششم هجری محسوب می شود. اين نامه ها كه اكنون ١٢٧ عدد از آن ها در دست است؛ آن چنان كه خود تمهيدات می گويد؛ بيش از ١٣٣ نامه بوده است كه آن ها را برای بزرگان عصر، مريدان و دوستانش نوشته است. چنان كه نيمی از اين نامه ها به نام كامل الدوله از وزرای عصر اوست. عين القضات اين نامه ها را اگر چه برای نزديكان خويش نوشته است اما به راستی هيچ شباهتی ميان آن ها و نامه های دوستانه و اخوانيات نيست. اين نامه ها در بيان حقايق حكمی و عرفانی نوشته شده اند به گونه ای كه می توان آن را دوره ای كامل از اصول تصوف دانست. مهم تر آن كه نامه ها در بيان مسايلی مرتبط است كه به صورت متوالی بيان شده است. آن چنان كه هر يك در حكم رسالات مفصلی است. گويا عين القضات غالب نامه هايش را به منظور تحرير رسالات مورد نظر خود نوشته است. از اين رو اين آثار بيش تر به يادداشت های روزانه ی نويسنده شباهت دارد. چهره ی عين القضات در اين نامه ها چهره ی معلم اخلاق و پير طريقتی است كه بر خلاف وعاظ زمان خود در فروع دين و جزئيات اخلاق غرق نمی شود و همواره مريدان را به انديشيدن در باب هدف زندگی و عدم دلبستگی به دنيا رهنمون می شود.