Ān yakī (Fārsī - Ingilīsī): Persian 1396

حاجی‌ زاده در این اثر تجربه‌ های تازه‌ ای از مضمون، نحوه ی ارائه ی بیان و بهره‌ مندی دقیق از زبان نشانه‌ ها را با چند وجهی کردن داستان‌ هایش شکل می‌ دهد. او ارتباط رقت‌ بار میان انسان‌ ها را از طریق بیان عاطفه‌ های لطمه‌ خورده ی آن‌ ها در جهان مکانیکی، با حذف نام، چهره و گاه جنسیت‌ شان چنان رقم می‌ زند که گویی نویسنده به کناری رفته تا متن در ذهن مخاطب، مفاهیم متعدد و متفاوتی را برانگیزاند. او که زیرکانه از طنزی نهفته در داستان‌ های این مجموعه بهره می‌ برد، با برجسته کردن اشیاء و قرینه‌ های داستانی، با دایره‌ ای بسته از عواطف بی‌ سرانجام انسان‌ هایی که سهمی در جهان آزاد ندارند، می‌ خواهد بگوید عاشقان بی‌ هویت می‌ شوند تا با هویت عشق معنای تازه‌ ای بسازند.