Kitābʹhāyī az ʻAhd-i ʻAtīq (kitābʹhā-yi qānūnī-i Sānī): Persian 1393

کتاب مقدس زمانی دراز به‌ عنوان یگانه منبع بزرگ ادبی فرهنگ کهن خاور نزدیک شناخته می‌ شد و امروزه نیز، به‌ رغم گذر زمان و کشف آثار ادبی بسیار در دنیای مشرق زمین، این کتاب همچنان به‌ عنوان یکی از بزرگ ترین مآخذ حوزه‌ ی فرهنگی یاد شده به‌ شمار می‌ آید. کتاب مقدس همواره مورد توجه عالمان و ادیبان و مورخان بوده است، خصوصاً در جهان غرب که فرهنگ آن به انحای مختلف از این کتاب تأثیر پذیرفته است. یهودیان و مسیحیان کتاب مقدس را مرجع دینی خود می‌ شمارند، پس این کتاب همچنان زنده و بالنده، به حیات خود ادامه می‌ دهد و منبع تغذیه‌ ی روحی و معنوی بخش عظیمی از بشریت مسکون در کره‌ ی ارض است. از این لحاظ، صرف نظر از نوع نگرشی که می‌ توان به محتوای دینی این کتاب داشت، باید آن را جزئی از میراث عظیم فرهنگی بشر دانست. کتاب مقدس به‌ صورت امروزین خود مشتمل بر کتاب‌ ها یا فصولی است که به دو رده‌ ی کلی تقسیم می‌ شوند: نخست کتاب‌ های قانونی اول که تشکیل‌ دهنده‌ ی تمامی کتاب‌ های مقدس رایج‌ اند؛ و سپس کتاب‌ های قانونی ثانی که تنها کاتولیک‌ ها معتبرشان می‌ شمارند، اما یهودیان و به پیروی از ایشان پروتستان‌ ها، آن‌ ها را مجعول می‌ دانند. کتاب‌ های قانونی ثانی مشتمل بر هفت کتاب طوبیا، یهودیت، اول و دوم مَکّابیان، حکمت سلیمان، یشوع بن سیرا، باروک، و بخش‌ هایی از کتاب‌ های اِسْتَر و دانیال است. این کتاب‌ ها که در هیچ‌ یک از ترجمه‌ های فارسی دو قرن اخیر کتاب مقدس برگردانده نشده‌ اند و ترجمه‌ ی کهنی نیز از آن‌ ها در دست نیست، اینک به روش نوین، همراه با پانوشت‌ های تفصیلی و ارجاعات حاشیه‌ ی صفحات، در اختیار پژوهندگان و علاقه‌ مندان متون دینی قرار می‌ گیرند.