Jughrāfīyā-yi kuhan va sarzamīnʹhā-yi gumshudah: Persian 1391

دانش جغرافیا و ستاره‌ شناسی از هزاران سال پیش در ایران بسیار پیشرفت داشت و دور نیست که این دانش ها همسنگ دانش امروزین و چه بسا فزون تر بوده باشد. شواهدی در دست است که ایرانیان از باستان تا دوره های اسلامی کتاب‌ هایی در جغرافیا نوشته و نقشه های درستی از جهان کشیده بودند که متأسفانه تعداد بسیاری از آن ها از بین رفته و اندکی هم که باقی مانده یا در هزار توی متون کهن دینی پراکنده شده یا به زبان های دیگری چون ترکی، عربی و لاتینی راه پیدا کرده و با افزوده‌ ها و کاسته‌ هایی از شکل نخستین و منشاء کهن جدا شده است. بايد يادآوری كنيم که مکتب جغرافیای ایران با آن چه که يونانيان و در رأس آن بطلمیوس می‌ پنداشته کاملا" جداست، اما از آن جا که در دانش جغرافیای ایرانی تحقیق و بررسی شایانی انجام نگرفته است، هنوز مورخین و باستان شناسان، تاریخ کهن را با جغرافیای یونانی، برابر می‌ کنند و از این‌ رو برخی از وقایع و رویدادهای تاریخ ایران باستان وارونه جلوه می‌ کند و برخی حل ناشده باقی مانده است و در نتيجه هزاران سال از تاريخ كهن بشر فراموش گرديده است.