Az Shumāl-i Gharb: Persiska (Farsi) 2025
از شمال غرب
16,50 $
Dela
Wishlist
Originaltitel:
از شمال غرب
ISBN:
9781997503057
Förlag:
Asemana Books
Åldersgrupp:
Vuxen
Sidor:
146
Vikt:
210 g
Produktmått:
14 x 21 x 1
,
3 cm
Bokomslag:
Pocketbok
O dear son,
On a gloomy, rainy August evening, we set foot on this land. The airplane landed at a small airport that bore no resemblance to our notions of the advanced and glitzy West. We picked up our suitcases, filled with longing, and eventually located a quiet bus stop tucked away in a remote corner.
Traveling to foreign lands brings with it the joy of discovery—discovering the best parts of that soil: ancient ruins or museums, festivals and restaurants. But migration to that same land is full of fears—fears rooted in incapability. On the way from the airport to the hotel, I stared out the bus window at a vast, green plain so unlike the familiar landscapes of my homeland, while listening to a language in which only a few words sounded vaguely familiar. It was as if all I had learned belonged to another world. The doubt that sprouted in our hearts at the moment of departure had by then become a towering tree… Was the path we chose truly the right one?
Exhaustion twisted our bodies into the hotel bed so tightly that we forgot the fear of the next morning. And from the next day on, many hard days came—and turned into yesterdays. We learned how to fall and how to rise again. Until now, when our hearts have become full of memories of what has passed.
Today, as I write these few lines, you are sitting across from me, playing in your own little world. From here, I can see your face—your eyes not unlike mine. My hair once looked like yours, and a few of your habits are tiny inheritances from me. It’s as if I’m seeing myself in a magical mirror, returned to my youth. My scalp covered again with dark hair, and ahead of me, instead of what has passed, bright days lie in wait. What a dream…
And yet, the life that lies ahead of you is, for me, a road nearing its end. Today, as I still am—and with every day that adds to my past—there may be neither opportunity nor strength left to tell you my story. So I decided to write it down for you somewhere.
Perhaps your curious eyes will never be drawn to read these lines. But the words will live on forever in virtual memory, and these few fragile sentences will keep a name—your name—on the cover of a slender book: Your parents stepped onto this land on a gloomy, rainy August evening.
And so I tell you, O dear son…
more
از یادداشت نویسنده
ای پسر جان
در غروب دلگیر و بارانی یکی از روزهای آگوست به این سرزمین پا گذاشتیم. هواپیما در فرودگاهی کوچک فرود آمده بود که با تمام تصورات ما از غرب پیشرفته و پر زرق و برق تفاوت داشت. چمدان‌های پر از حسرتمان را تحویل گرفتیم و با پرس‌و‌جو ایستگاه اتوبوس خلوت را در گوشه‌ای دور افتاده پیدا کردیم.
مسافرت کردن به سرزمین‌های بیگانه لذت کشف دارد. کشف بهترین‌های آن خاک. آثار باستانی یا موزه‌ها، فستیوال‌ها و رستوران‌ها. اما مهاجرت به همان سرزمین پر از هراس‌هاییست از جنس نتوانستن‌ها. در راه فرودگاه تا هتل از پنجره اتوبوس به دشت سبز یکدستی زل زده بودم که با منظره‌های آشنای زادگاهم سراسر متفاوت بود و زبانی را می‌شنیدم که جز چند کلمه‌ای در گوشم سراسر بیگانه بود. انگار که تمام آنچه که آموخته بودم از دنیای دیگری باشد. تردید که در لحظه خروج در دلمان جوانه کرد، درخت تناوری شده بود… راهی را که طی می‌کنیم انتخاب درستی بوده است آیا؟
خستگی تن چنان در تخت هتل مچاله‌مان کرد که هراس صبح فردا را از یادمان برد. از فردایش، روزهای خیلی سخت آمدند و به دیروز تبدیل شدند. شکست خوردن‌ها را یاد گرفتیم و برخاستن‌ها را. تا حالایی که دلهایمان پر از خاطره گذشته‌ها شده است.
امروز که این چند خط را می‌نویسم مقابلم نشسته‌ای و در دنیای خودت بازی می‌کنی. از اینجا صورتت را می‌بینم. چشمانت را که بی‌شباهت به چشمان من نیست. موهایم زمانی شبیه تو بود و چند‌تایی از عادت‌هایت میراث کوچک من بوده است. گویی در آینه‌ای جادویی خودم را می‌بینم که نوجوان شده‌ام. پوست سرم دوباره پوشیده از موهای سیاه شده باشد و بجای آنچه گذشت، روزهای روشن پیش رویم باشد. چه خیالی …
با اینحال زندگی پیش روی تو برای من مسیری نزدیک به مقصد است. امروز که هستم و هر روز که به گذشته‌ام اضافه میشود شاید نه فرصتی و نه توانی برای بازگو کردن قصه‌ام باقی نماند. این شد که تصمیم گرفتم جایی برایت بنویسمشان.
شاید هیچوقت نگاه کنجکاوت تو را به خواندن این سطور نکشاند اما کلمه‌ها در حافظه‌های مجازی برای همیشه ماندگار خواهند ماند، این چند خط نحیف اسمی را که هم اسم توست بر جلد کتاب لاغری نگه خواهند داشت: پدر و مادرت در غروب دلگیر و بارانی یکی از روزهای آگوست قدم به این سرزمین گذاشتند.
برای تو می‌گویم ای پسر جان …
more
