Dar Kūh'hā-yi Kurdistān: Persiska (Farsi) 1403

در کوه‌های کردستان

Författare: Aram Haigaz

Betyg:

17,36 $

4-6 Veckor

Pocketbok

17,36 $

Välj antal

Dela

Önskelista

Armenian Aram Haigaz was only 15 when he lost his father, brothers, many relatives and neighbors, all killed or dead of starvation when enemy soldiers surrounded their village. He and his mother were put into a forced march and deportation of Armenians into the Turkish desert, part of the systematic destruction of the largely Christian Armenian population in 1915 by the Ottoman Empire. His mother urged Aram to convert to Islam in order to survive, and on the fourth day of the march, a Turk agreed to take this young convert into his household. Aram spent four long years living as a slave, servant and shepherd among Kurdish tribes, slowly gaining his captors trust. He grew from a boy to a man in these years and his narrative offers readers a remarkable coming of age story as well as a valuable eyewitness to history. Haigaz was able to escape to the United States in 1921."

یعنی چقدر دخترک را آزار داده بودند که حتی مختار هم بهم هشدار داد؟ درست بود که به نصیحتش گوش بدهم و نروم آسیه را ببینم؟ شاید رفتنم به آن‌ها نشان می‌داد که زندگی آسیه برای آدمی نزدیک به مدیر و قدری با نفوذ - فارغ از این که ارمنی است - اهمیت دارد و او وانهاده نیست. خیال کردم لابد چشم‌های درشت تیره دارد و گونه‌هایی مثل هلوی تازه رسیده. «نخیر، اشتباه می‌کنی او را تباه کرده‌اند. » صدا از ناکجا می‌آمد و آن قدر واقعی بود که بلند شدم و اطرافم را پاییدم. اوضاع جوری پیش رفت که هیچ وقت فرصت دیدن آسیه را پیدا نکردم. از همسر نجار ده - تنها خانواده‌ی ارمنی آن آبادی - شنیدم اسم واقعی او کوآره بوده. همسر نجار یادش نمی‌آمد کوآره را کدام طوفان به کوه‌های کردستان آورده بوده، اما می‌دانست نام خانوادگی‌اش اومدیان بوده است. کواره اومدیان سیزده ساله با مو‌های خرمایی، قد بلند که بزرگ‌تر از سنش نشان می‌داد. شاید از خانواده‌ای متمول یا سرشناس، چون که باهوش و بسیار مودب بود. این همه‌ی چیزی بود که همسر نجار توانست بهم بگوید.