Zanī kah Dirakht Shud (Gīyāhkhvār): Persiska (Farsi) 1397

زنی که درخت شد (گیاهخوار)

Författare: Han Kang

Betyg:

16,43 $

4-6 Veckor

Pocketbok

16,43 $

Välj antal

Dela

Önskelista

FROM HAN KANG, WINNER OF THE 2024 NOBEL PRIZE IN LITERATURE “[Han Kang writes in] intense poetic prose that . . . exposes the fragility of human life.”—from the Nobel Prize citation WINNER OF THE INTERNATIONAL BOOKER PRIZE • “Kang viscerally explores the limits of what a human brain and body can endure, and the strange beauty that can be found in even the most extreme forms of renunciation.”—Entertainment Weekly One of the New York Times’s 100 Best Books of the 21st Century “Ferocious.”—The New York Times Book Review (Ten Best Books of the Year) “Both terrifying and terrific.”—Lauren Groff “Provocative [and] shocking.”—The Washington Post Before the nightmares began, Yeong-hye and her husband lived an ordinary, controlled life. But the dreams—invasive images of blood and brutality—torture her, driving Yeong-hye to purge her mind and renounce eating meat altogether. It’s a small act of independence, but it interrupts her marriage and sets into motion an increasingly grotesque chain of events at home. As her husband, her brother-in-law and sister each fight to reassert their control, Yeong-hye obsessively defends the choice that’s become sacred to her. Soon their attempts turn desperate, subjecting first her mind, and then her body, to ever more intrusive and perverse violations, sending Yeong-hye spiraling into a dangerous, bizarre estrangement, not only from those closest to her, but also from herself. Celebrated by critics around the world, The Vegetarian is a darkly allegorical, Kafka-esque tale of power, obsession, and one woman’s struggle to break free from the violence both without and within her. A Best Book of the Year: BuzzFeed, Entertainment Weekly, Wall Street Journal, Time, Elle, The Economist, HuffPost, Slate, Bustle, The St. Louis Dispatch, Electric Literature, Publishers Weekly

قبل از اینکه زنم گیاه خوار شود،به نظرم در هیچ زمینه ای قابل توجه نبود و کاملا معمولی بود.راستش را بگویم دفعه ی اولی که دیدمش حتی به نظرم جذاب هم نبود،قد متوسط،موهای مصری،نه بلند نه کوتاه،صورتی یرقانی،رنگ پوست مریض ها،استخوان گونه ی کم و بیش بیرون زده،چهره ی زرد و مریض احوال و کم رویش هر چه را باید می دانستم،به من گفت.وقتی داشت سمت میزی که منتظرش نشسته بودم می آمد،نمی توانستم چشم از کفش هاش بردارم،ساده ترین کفش مشکی ای که بتوان تصور مرد.و طرز راه رفتن اش،که نه تند بود نه کند،قدم هاش رو نه بلند بر می داشت نه کوتاه. به هر حال،اگر نه جاذبهی خاصب بینمان بود و نه هیچ مشکل به خصوصی خودش را نشان می داد،پس دلیلی هم وجود نداشت که ما دو نفر با هم ازدواج نکنیم.انفعالی که در شخصیتش بود،همسن که نه می توانستم دلفریبی ای در او ببینم و نه تازگی یا هر چیزی کخ مخصوصا فیلتر کرده باشد،از سرم هم زیاد بود،لازم نبود برای پیروزی بر او سواد و هوش خرج کنم یا نگران این باشم که مرا با مردهای آراسته ای قیاس کند که در کاتالوگ های مد ژست می گیرند اگر سر یکی از قرار هایمان دیر می رسیدم،آدمی نبود که از کوره در برود. شکم گنده ام که سرو کله اش در اواسط دهه ی دوم زندگی م پیدا شده بود،پاها و ساعد استخوانی ام که حتی با وجود تلاش زیاد م همه رقمه در مقابل گوشت آوردن مقاومت می کردند،خیالم تخت بود که برای او لازم نیست نگران هیچ کدام از اینها باشم. همیشه در زندگی ام به سمت متوسط ها متمایل بودم.مدرسه که می رفتم،انتخابم این بود که برای آن ها یی که از خودم دو سه سال کوچک تر بودند،رئیس بازی در بیاورم و می توانستم سر دسته شان باشم جای این که بختم را در مورد آن هایی که همسن و سال خودم بودند بیازمام و بعدها هم دانشگاهی را انتخاب کردم که در آن بیشترین شانس برای گرفتن کمک هزینه ی تحصیلی رقم بالایی که کفافم را بدهد داشته باشم و به همین ترتیب طبیعی بود که با عادی ترین زن دنیا ازدواج کنم.چون زن هایی که قشنگ اند،فریبا و باهوش اند و دختر خانواده ای پولدارند ،همیشه فقط به این کا امده اند که هستی با با دقت سامان گرفته ام را به هم بریزند.