Tārīkhchah-yi Falsafah-yi Zamān: Persiska (Farsi) 1403

تاریخچه فلسفه زمان

Författare: Adrian Bardon

Betyg:

16,42 $

4-6 Veckor

Pocketbok

16,42 $

Välj antal

Dela

Önskelista

Adrian Bardon's A Brief History of the Philosophy of Time is a short introduction to the history, philosophy, and science of the study of time-from the pre-Socratic philosophers through Einstein and beyond. A Brief History of the Philosophy of Time covers subjects such as time and change, the experience of time, physical and metaphysical approaches to the nature of time, the direction of time, time travel, time and freedom of the will, and scientific and philosophical approaches to eternity and the beginning of time. Bardon employs helpful illustrations and keeps technical language to a minimum in bringing the resources of over 2500 years of philosophy and science to bear on some of humanity's most fundamental and enduring questions.

کتاب «تاریخ مختصر فلسفه زمان» نوشته آدریان باردون، مقدمه ای کوتاه بر تاریخ، فلسفه و علم مطالعه زمان است - از فیلسوفان پیش از سقراط تا انیشتین و پس از آن. تاریخچه مختصری از فلسفه زمان موضوعاتی مانند زمان و تغییر، تجربه زمان، رویکردهای فیزیکی و متافیزیکی به ماهیت زمان، جهت زمان، سفر در زمان، زمان و آزادی اراده و علمی و فلسفی را در بر می گیرد و همچنین رویکردهایی به ابدیت و آغاز زمان را ارائه می دهد. باردون از تصاویر مفید استفاده می کند و زبان فنی را به حداقل می رساند تا منابع بیش از 2500 سال فلسفه و علم را برای برخی از اساسی ترین و پایدارترین سوالات بشریت به کار گیرد. در آغاز کتاب آمده است: «ما وزن را با ترازو و دما را با دماسنج اندازه می‎گیریم. وقتی زمان را - مثلا با ساعت - اندازه می‎گیریم، آنچه اندازه گرفته می شود چیست؟ در نظر برخی عالمان جهان باستان، پاسخ این است که آنچه ما زمان می‎خوانیم صرفا اندازه تغییر است. آنچه واقعیت دارد، عالم در حال تغییر است؛ زمان ناشی از تغییرها و حرکات منظم است و برای تعقیب و ردگیری آن حرکات به کار می رود. طرفدار برجسته این دیدگاه ارسطو، یکی از فلاسفه مشهور یونان، است؛ کسی که هم دانشجوی فاضل افلاطون بود و هم خودْ آموزگار اسکندر کبیر شد. رقبای فلسفی او در باب این مسئله، یعنی پارمنیدس و زنون، منکر واقعیت تغییر، و در نتیجه واقعیت زمان، بوده اند.»