Pāyānam nazdīk ast: Persiska (Farsi) 1401

پایانم نزدیک است

Författare: Narjis Pīr-i'burnātan

Betyg:

5,89 $

4-6 Veckor

Pocketbok

5,89 $

Välj antal

Dela

Önskelista

My end is near. The sparkle in his eyes worried me. He pulled his head back triumphantly and said that maybe tomorrow I will turn my tongue and say something... then maybe you will not be a shelter anymore. When I saw his one-sided smile, I didn't understand what had happened, I didn't understand how I had lost control... Hearing this sentence was enough for me to jump towards him so I could raise my hand and slap his well-shaped face with a not-so-firm slap. I slowly lowered my hand, which was tingling due to the impact, and at the same time as the frown on his face, a crooked smile appeared on his lips. I took a step back. Keeping the same smile, he said: - Well... I got what I wanted. Thank you for making sure that my mind is not delusional and right I guessed... He turned and went to the door I took a step towards him when the door closed with a loud noise. I didn't know why he reached out to him so pitifully. He must have wanted to grab the corner of his shirt and beg him not to reveal his secret or... or maybe he wanted to caress the cheek that had been slapped.

پایانم نزدیک است. برق چشمهایش نگرانم کرده بود. پیروزمندانه سرش را عقب کشید و گفت ممکنه فردا زبونم بچرخه و یه چیزی بگم... اون وقت شاید تو دیگه مامان پناه نباشی. لبخند یک طرفه اش را که دیدم نفهمیدم چه شد نفهمیدم چطور کنترلم را از دست دادم... شنیدن همین جمله کافی بود تا به سمتش خیز بردارم تا دستم بالا رود و صورت خوش فرمش را به یک سیلی نه چندان محکم مهمان کند. دستی که در اثر ضربه گزگز میکرد را آرام پایین آوردم همزمان با اخمی که روی صورتش بود لبخند کجی روی لبهایش نشست از بهت سیلی خارج شد و ته مانده سیگارش را زیر پایش پرت کرد و با نوک کفشش مشغول خاموش کردنش شد نفس عمیقی کشید که ناخوداگاه یک قدم به عقب برداشتم. با حفظ همان لبخند گفت: -خب... من به چیزی که می خواستم رسیدم . مرسی که مطمئنم کردی ذهنم خیال پرداز نیست و درست حدس زدم... چرخید و به سمت در رفت یک قدم به سمتش برداشتم که در با صدای خیلی بلندی بسته شد. تکلیف دستم معلوم نبود که برای چه اینقدر ترحم انگیز به سمتش دراز شده بود. حتما میخواست گوشه ی پیراهنش رو چنگ بزند و التماس کند رازش را برملا نکند یا... یا شاید هم میخواست دست نوازشی بکشد روی گونه ای که سیلی زده بود.