Bargī az tārīkh-i Badakhshān-i Afghānistān: Dari (Farsi) 1400

از سده ها به اینطرف، هرگاه سخن ازبدخشان رفته است، گویی تمام بدخشان، لعل ویاقوت ولاجوردی بوده است، نشسته در نگین شعر شاعر. از این رهگذر، مانند کردن های شعری با روی آورد به لعل بدخشان، همراه بوده است با همسری های عقیق یمنی. اگر فردوسی در شعر حماسی اش تیغ رخشان وچشمۀ رخشان را به تصویر نشسته است، لعل ونگین بدخشان است که فراز می آیند. همچنان است که شاعران پیشین زبان فارسی به لعل و یاقوت و بدخشان عطف داشته اند.اما از میان کتابها و سخنان بیشماری که طی سالیان پسین انتشار یافته اند، تازه ترین کتابی را هم داریم که افزون بر شعر وادب، برگهایی را در پیش روی ما میگذارد که گرفتن سراغ آنها کمتر از جست وجوی عقیق و لعل در کان های بدخشان نیست. این کتاب “برگی از تاریخ بدخشان افغانستان” نام دارد که توسط جناب باری ضیأ بهاری، جمع آوری، تهیه ونگارش یافته است.