Dukhtarān-i Shahrzād (zanān-i navīsandahʼi Īrānī): Persiska (Farsi) 1400

«دختران شهرزاد» یک بررسی تاریخی و ادبی از کار زنان نویسنده ایرانی است و از اولین کسانی که شروع به داستان‌نویسی به مفهوم جدید کردند، آغاز می‌شود و به دوره‌های معاصر و امروز می‌رسد. تعداد نویسنده‌ها زیاد است و مؤلف بر روی چند نویسنده کار کرده‌ است اما کار تمام کسانی که در زمینه ادبیات داستانی کار کرده‌اند، بررسی شده است؛ از کارهای مهم تا کارهایی که چندان مهم نیستند، همه جور کتابی هست. میرعابدینی در توضیح مختصر از ویژگی داستان‌نویسان زن و سیر تحولات کار داستان‌نویسان زن بیان کرد: این نکته‌ای است که در کتاب مطرح می‌شود، سیر حرکت و تحول زنان نویسنده که چطور شروع می‌کنند، در آغاز کارشان چه ویژگی‌هایی دارند، مثلا هم از نظر مضمونی و هم شیوه و سبک و سیاق نوشتن کارشان متأثر از نویسنده‌های مرد است اما به تدریج و بخصوص از دهه ۴۰ می‌بینیم نویسندگان زنی پیدا می‌شوند که صاحب صدایی از آن خود هستند و ابتکارت ادبی خود را دارند به‌ گونه‌ای که بسیاری از آن‌ها در صف اول نویسندگان ایران قرار می‌گیرند، این‌که نویسندگان زن به چه موضوعاتی می‌پردازند، شگردهای ادبی‌ ای که به کار می‌برند، شیوه‌های زبان و سبک کاری آن‌ها چه بوده، نویسندگان زن پاورقی‌نویس کارشان چه ویژگی‌ای دارد و ... سعی شده تصویر تمام‌نمایی از این فعالیت ادبی به دست داده شود.