Ṣubḥ-i Shām: ravāyatī az buḥrān-i Sūrīyah (khāṭarāt-i duktur Ḥusayn Amīr ʻAbd al-Lāhīyān) : Persiska (Farsi) 1400

سابقه ی روابط دیپلماتیک میان تهران و دمشق به میانه های دهه ی بیست شمسی بر می گردد و از همان سال ها تا به امروز، می توان دید که ارتباط میان دو کشور ایران و سوریه، هیچ گاه بر مبنای دشمنی نبوده است. در کتاب "صبح شام" که از "خاطرات دکتر حسین امیرعبداللهیان" استخراج شده، "روایتی از بحران سوریه" در سه بخش مطرح می شود. در بخش نخست، بیداری جهان اسلام و عرب و مقابله هایی که با آن رخ داد، سواستفاده هایی که از ایجاد شکاف میان شیعه و سنی صورت گرفت، انگیزه های اقتصادی آمریکا برای مداخلات نظامی و اهداف او از ترویج دموکراسی در جهان عرب، تفاوت میان اعتراضات سوریه و سایر کشورهای عربی، تلاش های سیاسی صورت گرفته میان تهران و دمشق، طرح چهارماده ای ایران، فشارهای روانی سنگین بر دمشق، منافع کشورهایی نظیر عربستان سعودی، قطر و ترکیه از بحران سوریه، مواضع و رویکرد روسیه و چین در قبال بحران سوریه، کمک های بشردوستانه ی ایران و ایضا کمک های مستشاری در حوزه ی اجتماعی و سیاسی، تقسیم بندی گروه های معارض و تروریستی، ضرورت عملکرد مدافعین حرم و جمع بندی وضعیت سوریه بعد از بحران مورد بررسی قرار گرفته است. بخش دوم به تلاش های دیپلماتیک و سفرهایی که در ارتباط با تحولات منطقه صورت گرفته، پرداخته است و بخش سوم کتاب "صبح شام"، نقش بی بدیل سردار سلیمانی در کنترل بحران سوریه و تامین امنیت ایران و سایر کشورهای منطقه را به تصویر می کشد.