Tārīkhchah-i brīgād va dīvīzīyun-i Qazzāq (az kulunil Dumāntuvīch tā Mīr Panj Riz̤ā khān Savād Kūhī) 2 jildī: Persiska (Farsi) 1393

قزاقخانه، سازمان نظامی بود كه «ناصرالدين شاه» در سال ١٢٩٦ ه. ق، بعد از بازگشت از سفر دوم فرنگ، به تقليد از «تنظيمات قزاق روس» و تحت نظر صاحب منصبان و امرای روسی، برای كشيك مخصوص خود ترتيب داد. بعدها اين تشكيلات توسعه يافت، و از «بريگاد» (تيپ) به صورت «ديويزيون» (لشكر) درآمد. «بريگاد و ديويزيون قزاق همايونی»، به مدت بيش از چهل سال، تنها نيروی نظامی با انظباط و نظم ديده ی ايران به شمار می رفت و مدام بر تعداد افراد و گستره ی قدرتش افزوده می شد. به همين جهت قزاقخانه در وقايع سياسی نيمه ی اول قرن چهاردهم هجری قمری و تحولات اين دوره ی مهم تاريخ ايران، بسيار تأثير گذار بوده و از اهميت ويژه ای برخوردار است. مجموعه ی حاضر، منبعی است ارزشمند و يگانه درباره ی تاريخچه ی بريگاد و ديويزيون قزاق در ايران، تحولات آن و نقشش در حوادث سياسی و اجتماعی ايران. اين مجموعه كه حاصل سال ها تلاش و تحقيق نويسنده ی پژوهشگر آن است با استفاده از مدارك و اسناد تاريخی بسيار تدوين شده و با مجموعه ای از عكس های تاريخی بی نظير از شخصيت ها و فعاليت های بريگاد قزاق در دوره های مختلف تاريخ معاصر ايران به چاپ رسيده است.