Firiydun sih pisar dasht: Persiska (Farsi) 1388

«فریدون سه پسر داشت»، یکی از کتاب‌های ممنوع «عباس معروفی» است که در ایران اجازه‌ی چاپ ندارد. دلیل هم مشخص است؛ داستان آن درباره‌ی خانواده‌ی «امانی» است که هر کدام از چهار فرزند پسر خانواده، به جنبش‌های مختلف انقلاب ۵۷ ایران می‌پیوندند. سه تن از این چهار تن سرنوشتی محتوم و غم‌انگیز دارند ولی یکی‌شان داستان دیگری دارد. میل ندارم داستان را اسپویل کنم، اگر دوست دارید کتاب را خودتان بخوانید. خودِ معروفی در ابتدای کتاب اشاره دارد که: «کلیه حوادث و شخصیت‌های رمان واقعی هستند، و شباهت آنها با حوادث و شخصیت‌های شناخته شده اصلاً تصادفی نیست». عباس معروفی رمان را در آلمان می نويسد، آن را برای گرفتن مجوز به وزارت ارشاد می‌سپارد، موارد سانسور در اين رمان عددی سه‌رقمی اعلام می‌شود، معروفی رمان را روی وب منتشر می‌کند، رمان را می‌خوانم؛ داستان نسلی گمشده در تاريخ انقلاب که قصد دارد بازگردد و به خويشتن خويش نگاه کند و خطاهای خود را بازيابد؛ داستاني پر از شخصيت‌های سياسی معاصر از حاکمان فعلی گرفته تا قربانيان همه‌ی گروه‌های سياسی دهه‌ی ۵۰ و ۶۰. شخصيت‌هايی که معروفی اصرار دارد بگويد همه‌شان واقعی‌اند و در اثر او، بی‌پرده در برابرمان عريان می‌شوند. به ظرافت او در اتمام حجت‌کردن پی می‌بریم که رمانی چنين جسور و گستاخ را به مميزی‌ها سپرده است و به بازی ظريف اداره‌ی سانسور پی می‌بریم که رمان را رسما غيرقابل‌چاپ اعلام نمی‌کند، اما به‌شيوه‌ای سياهه‌ی سانسور را اعلام می‌کند که معروفی را از پی‌گيری منصرف کند. به‌هرحال اين رمان به‌صورت رايگان روی وب منتشر می‌شود و يک پايگاه اينترنتی برای آن درنظرگرفته می‌شود. مجله اینترنتی آوای بوف در این رمان، نویسنده با بهره مندی از برخی مؤلفه های پسا مدرن به ساختارشکنی و نقیضه پردازی از روایت اسطوره ای فریدون در شاهنامه روی آورده است. وی از خلال دلالت های معناشناختی و ارزشی جدید، کارناوال گرایی و دورگه کردن سخن شاهنامه، جدال همیشگی بشر بر سر تصاحب قدرت را به تصویر می کشد و جامعة پدرسالار و مردسالار ایران را مورد انتقاد قرار می دهد