Fārsīhūd: Persiska (Farsi) 1397

آن چه را که به زبان فارسی و با حروف عبری نوشته شود فارسيهود می خوانند. اولین آثار کشف شدۀ فارسیهود را روی سنگ نبشته ها، بشقاب ها و آثار فلزی و چند نامه و قرار داد تجاری می توان یافت. از آن جمله می توان به دو نامه ی پیدا شده در دندان اویليق، متعّلق به حدوداً سال های ٧٥٠-٨٠٠ میلادی که نزديک خُتَن واقع در ترکستان چين واقع است اشاره کرد. نامۀ اوّل (نامه دندان اویليق)، که هم اکنون در کتابخانه موزه بريتانيا حفظ می شود، توسط يک گروه باستان شناس، به رياست اورل استاين در سال ١٩٠١ میلادی و نامۀ دوّم (نامه ختن) در سال ٢٠٠٤ در همان نزدیکی پیدا شده است. مفاهیم متون فارسیهود: نوشتارهای فارسیهود از لحاظ سبک شناسی می توانند شامل متون کلاسيک و ادبی و يا لهجه های محلی باشند. این نوشتارها اکثراً سه رکن يهوديت، ايران و اسلام را در آن واحد دربردارند. کاربرد و تناسب این سه رکن بر حسب نوع متن، متفاوت است. در متون ادبی، جنبه های ايرانی، در متون مذهبی، جنبه های يهودی و در اکثر متون فلسفی و يا عرفانی، نشان های اسلامی را بيش تر می توان مشاهده کرد. از نظر موضوع نیز این نوشتارها، می توانند مفاهیم مذهبی و غيرمذهبی، علمی و عرفانی و يا تاريخی و امور زندگانی روزمره را دربر داشته باشند. خوانندگان متون فارسیهود: خوانندگان این متون را طی قرون متمادی اکثراً يهوديان تشکیل داده اند، کسانی که احياناً با حروف فارسی آشنایی نداشته و سواد خواندن آنان به خط عبری محدود می شده است. ویراستاران: محمد توکلی طرقی و همایون کاتوزیان