Būlvār-i Dil'hā-yi Shikastah: Persiska (Farsi) 1402

بولوار دل های شکسته سرآمد سبک پرویز دوایی (بله، سبک) است و تقریبا همه قطعه ها عاشقانه اند، خیال هایی درباره عشق های کوتاه و گذرا و بی فرجام و گاه بدفرجام، دوایی اغلب راوی و توصیف کننده عشق های بی وصال است. شاید بنا به آموزه ای یا دیدگاهی که خاستگاهش قطعاً شرق است، عشق در فراق معنا می دهد و کامل و بی شائبه است، بی پیرایه است، هر چند که اغلب شاعران در آرزوی وصال سروده اند. عاشقانه های دوایی اغلب بی کلام هستند و در نگاه و خیال خلاصه می شوند، بس که معشوق های خیال او اثیری و افسانه ای اند و در عینیت و وصال فرو می ریزند. شاید در تماس و وصال، لک بر می دارند، چرک و زمینی می شوند. زیباترین و بیشترین نوشته های دوایی همین عاشقانه های او هستند، اما با این که شورانگیزترین بخش های این نوشته ها توصیف ظاهر محبوب است، نشانی از اروتیسم در این توصیف ها نیست و همین عشق و زیبایی را از نگاه او، به جلوه های مقدس هستی بشر تبدیل می کند. "ستایش عشق و زیبایی و رویا" کامل ترین توصیف بولوار دل های شکسته و خیلی از آثار اوست. این عنوان را از آخرین قطعه همین مجموعه گرفته ام، آن جا که راوی، موسیقی فیلم زیر بام های پاریس را می شنود و ژان رنوار را شاعری ستایشگر "عشق و زیبایی و لحظه های خوش خاطره های قشنگ پریده و رفته" توصیف می کند. پرویز دوایی، رنوار من است. هوشنگ گلمکانی