Hazār va yak shab dar sīnamā-yi qarn-i 21: Persiska (Farsi) 1397

نویسندۀ این کتاب با زبانی ساده به طرح پیچیده‌ ­ترین الگو­های روایتگری فیلم­ های حاشیه‌­ای تاریخ معاصر سینما پرداخته و معادل‏ هایی برای پیچیدگی­ ها و در هم‌ تنیدگی­ های قصه‌­ های هزار و یک‌ شب پیدا کرده است. این کتاب که دستاورد پژوهش انجام‌ شده در دانشگاه تهران و با راهنمایی دکتر احمد الستی است، به دنبال معرفی توانایی­ های بالقوه هزار و یک‌ شب از نظر روایت­ های در هم‌ تنیده و مرتبط با هم است. ارائۀ تحلیلی از امکانات « زمانی » در روایت­ های هزار و یک‌ شب؛ ارائۀ روایت‌ های در هم‌ تنیده و طرح پیچیدگی‌ های اشکال مختلف روایت و پیوستگی ­های درونی آن­ها؛ مطالعه و پژوهشی در تغییر روایتگر در درون متن؛ جا به‌ جایی نقطۀ دید روایتگر از اهداف دیگر این پژوهش است. نویسنده این اثر در واقع در جستجوی آن است که بداند چگونه و با چه شیوه­ هایی هزار و یک‌شب داستان­ های مختلف را به هم پیوند می‌ زند، زمانِ این آثار چگونه قابل‌ بازگشت به گذشته و قابل‌ رجعت به آینده است، چگونه روایت­های گسستۀ هزار و یک‌ شب به متن سینمایی پیوسته­ ای تبدیل می­ شوند و چگونه شگردهای روایتی در هزار و یک‌ شب قابل‌ انطباق با شگردهای روایتی در سینما هستند. به زعم نویسنده این کتاب، داستان « هزار و یک‌ شب » به رغم برخورداری از نقد و بررسی‌ های بسیار از سوی پژوهشگران و منتقدان، اما یکی از مهم‌ ترین جنبه­ های آن یعنی ساختار روایی اثر به‌ ویژه از منظر سینمایی کمتر بدان توجه شده است. این کتاب استدلال می­ کند که در شکل روایت ­های بسیاری از قصه‌ های هزار و یک‌ شب نوعی از داستان­ گویی دیده می­ شود که شبیه آن چیزی است که دیوید بوردول، نظریه‌ پرداز معاصر سینمایی، آن را « ساختار شبکه­‌ای » می­ نامد. اهمیت بررسی و تحقیق دربارة این اثر ادبی این است که می­ توان وجوه بسیار فراموش‌ شده­ ای از تکنیک­ های روایت را که تصور می­ شود ابداع‌ کنندة اصلی آن‌ها‌ غرب است، در این اثر کاملاً شرقی جست‌ و جو کرد. در واقع با بررسی سینمایی این اثر ادبی، می‌ توان وجوه بسیار فراموش‌ شده­ ای از تکنیک‌ های روایت را که تصور می­ شود ابداع‌ کنندة اصلی آن‌ ها‌ غرب است، در این اثر کاملاً شرقی جست‌ و جو کرد. دکتر الستی در پیشگفتاری این کتاب ضمن بیان توضیحاتی درخصوص ویژگی‌ های این اثر، خواندن کتاب « هزار و یک‌ شب در سینمای قرن ۲۱» را به همۀ علاقه‌­ مندان روایت ­‌شناسی در ادبیات و سینما با نگاهی به تحولات معاصر توصیه کرده است. الستی تأکید می‌ کند که این کتاب با تکیه بر تفسیرهای نظریه‌ ­پردازان روایت، زمینۀ تحقیقی محکمی را برای موقعیت­ های « داستان در داستان »، « روایت ­های غیرخطی کثرت‌ گرا » و غایتاً « الگوهای ساختار زمانی نو » فراهم می‌ کند. همچنین استدلال‌ های نو و بدیع به راوی ­های « برون‌داستانی و درون­داستانی »، روایتگر « دگر ­گو » و « هم‌ گو » و بالاتر از همه گسترش « کانونی­سازی » به سطحی قابل‌ توجه، از مهم‌ ترین ویژگی این کتاب در گسترش روایت‌ شناسی در ایران است.