Masnavī-i Maʻnavī (2 jildī): Persiska (Farsi) 1396

این تصحیح بر اساس ۱۱ نسخه صورت گرفته که ۸ تا ۹ نسخه، نسخه‌ هایی هستند که طی ۳۰ سال پس از وفات مولانا یعنی تا آخر قرن هفتم هجری کتابت شده‌ اند. موحد در این کار، خود را مقید به نسخ قرنی که مثنوی در آن سروده شده دانسته و پا از آن فراتر ننهاده است چرا که کلیه تحریفات و دستبردها به متن مثنوی نیز زان پس روی داده است. این اثر با مقدمه‌ ای مبسوط همراه است که موحد در آن، به ملاحظات کلی در باب تصحیح مثنوی و شیوه‌ ی کار خود در تصحیح جدید مثنوی اشاره می‌ کند. ملاحظاتی چون عوامل مؤثر در تحریفات مثنوی، مثنوی به عنوان نمونه‌ ی ادبیات مهاجرت، زبان ویژه‌ ی مولانا و تأثیر پذیری آن از محیط پیرامون. موحد با این نظر نیکلسون، فروزانفر، مینوی و گلپینارلی اتفاق دارد و معتقد است که مثنوی در سال‌ های آخر زندگی مولانا دائما در معرض تجدید نظر و اصلاح و بازسازی بوده و دگرسانی‌ های ضبط‌ شده در نسخه‌ هایی را که در پانزده سال اول بعد از درگذشت مولانا کتابت شده‌ اند، حاصل و نتیجه‌ ی این بازخوانی‌ های مکرر می‌ داند. موحد خواسته متنی پیراسته و قابل‌ فهم و درخور اعتماد برای مخاطبان و علاقه مندان مثنوی فراهم کند که هم خوانندگان عادی از آن بهره ببرند و هم اهل تحقیق و نقد علمی به آن استناد کنند. به تصحیح: محمدعلی موحد