Īl-i Gavirk: tārīkh va gustarah-i īl-i Gavirk dar Īrān: Persiska (Farsi) 1395

ایل گورک یکی از ایلات کردستان می‌ باشد که در منطقه به تساهل و مدارا شهره هستند. این ایل در حال حاضر یکجانشین می‌ باشد و همراه با حفظ آداب و رسوم خویش در صدد سازگاری با زندگی در عصر جدید هستند. نواحی محل سکونت این ایل در کردستان ایران گستره وسیعی از ارومیه تا منطقه سقز و بانه یعنی منطقه موکریان را شامل می‌ شود و در کردستان عراق نیز این ایل در شهر شارباژیر سلیمانیه و اطراف هولیر سکونت دارند. در مورد این که عشایر گورک از کجا و در چه زمانی به موکریان آمده‌ اند روایات متعددی موجود است. اما در کل باید گفت که ایل گورک همراه با دیگر عشایر موکری همچون مامش و منگور و فیض الله بیگی و دهبکری و بیگ زاده‌ های بوداق سلطان بزرگ و زرزا و بریاجی و ملکاری و پژدری و پیران و مرگه‌ ای و غیره در یک دوره زمانی ۵۰ ساله به نواحی جنوب دریاچه ارومیه مهاجرت کرده‌ اند. دوره زمانی مهاجرت این عشایر دوره حکومت سلسله قره قویونلو قبل از دوره صفویان بوده‌ است و از نواحی بین دیار بکر و هولیر به موکریان مهاجرت کرده‌ اند. در مورد ایل گورک باید گفت که این ایل از منطقه گه و ه ر (استان وان) در کردستان ترکیه هم‌ مرز با ارومیه به اربیل و سلیمانیه و جنوب دریاچه ارومیه مهاجرت کرده‌ اند. دلیل مهاجرت هم اختلافات سیاسی و قبیله‌ ای بوده‌ است که ذکر مشروح آن در این جا نمی‌ گنجد. ریشه کلمه گورک از گاور به معنای نگهبان آتش می‌ باشد که برمی‌ گردد به این که روایت شده که بزرگان این ایل جزء موبدان و کاهنان زردشتی قبل از ظهور اسلام بوده‌ اند. با تصاویر سیاه و سفید