Avistā (4 jildī): Persiska (Farsi) 1399

اوستا نام فراگیر مجموعهٔ کهن‌ ترین نوشتار و سروده‌ های ایرانیان است، که همانا دانشنامهٔ ایرانیان بوده و در روزگار باستان بیست و یک نسک (کتاب) داشته و هم‌ اکنون دارای پنج بخش است. بخش‌ های اوستا بر این پایه‌ اند: یسنه که سخنان زرتشت، شناخته شده با نام گاهان در آن گنجانده شده، یشت‌ ها (سرودهای نیایشی)، وندیداد، ویسپرد و خرده‌ اوستا. یکی از برجسته ترین آثار استاد ابراهیم پورداود ترجمه و گزارش اوستا است. با توجه به متن مشکل و پر از ابهام اوستای نخستین که از فارسی امروز دور می‌ باشد، می‌ توان به اهمیت کار پورداود پی برد. وی با کوشش فروان سعی نموده است بدون آن که از قواعد زبان فارسی دور شود با استفاده از کلمات کهن، ترکیباتی رسا و خوش‌ آهنگ به وجود آورد. همچنین او برای هر یک از بخش‌ های اوستا مقدمه‌ ای جداگانه نوشته است. این نثر به لحاظ ریشه‌ شناسی یکی از معتبرترین مأخذ جهت پی بردن به فرهنگ ایران باستان است.
ویراست نو: فرید مرادی
(با قاب)