Sarguzasht-i panjāh kunishgar-i iqtiṣādī-i Īrān: Persiska (Farsi) 1393

این کتاب پژوهشی پیرامون سرگذشت فعالان اقتصادی در یکصد و پنجاه سال اخیر است که با امکانات زمانه توانستند شرکت‌ ها و گروه‌ های بزرگ و کوچک را ایجاد کنند و بعضا" با اشتغال مستقیم نزدیک به ده هزار نفر در شرکت‌ های زیرمجموعه، تحول‌ آفرین باشند. محمدحسن امین‌ الضرب به عنوان اولین مسئول نهاد کارفرمایی در اواسط عصر ناصری انتخاب شد. این نهاد در ١٤ مرداد ١٢٦٣، توسط او و تعدادی از بازرگانان با عنوان مجلس و وکلای تجار ایران تأسیس شد. اکثر کنشگران مورد بحث در این پژوهش، در این نهاد که بعدها به اتاق بازرگانی ایران تغییر نام یافت حضور فعالی داشتند، که فعالیت در عرصه نهادهای صنفی، تاثیرگذاری نسبی بر تصمیمات دولتمردان، را برای آنان امکان‌ پذیر نمود. در فعالیت اکثر این کنشگران، پیوستگی فعالیت چند حوزه‌ ی اقتصادی مثل تجارت و صنعت مشاهده می‌ شود. ناتوانی در مدیریت بنگاه صنعتی و به تبع آن کنترل دولت بر این مؤسسات نشانگر برخی از محدودیت‌ ها در توسعه‌ ی صنعتی ایران است. سیاست، دغدغه‌ی برخی کنشگران بوده و عرصه‌ ی جغرافیایی فعالیت آنان عمدتا" ملی بود و کمتر توجهی به بازار بین المللی داشته اند. نوآوری در عرصه های اجتماعی و نیکوکارانه از مشخصه‌ های قابل مشاهده در فعالیت آنهاست.