Shiyhaʹī dar hīch: rumānī az adabīyyāt-i muʻāṣir-i Kurdistān-i ʻIrāq: Persiska (Farsi) 1392

زیبایی چلیده شده، رشته های کهنه تحجر و زیستن در جهان جعلی، از مهم ترین دست مایه های پیربال در خلق رمان "شیهه ای در هیچ" است. پیربال در این اثر، جهان دردمند هنرمند مشرق زمین را - هنگامی که بی سرزمین مانده است - در لایه های زیرین زندگی ذهنی مردی که حتا معشوقه اش هم خیالی است، نقش می زند. ساختار روایت و فوکوسی که بر پس زمینه های ذهنی راوی - زندگی پایمال شده اش در حلبچه - زده می شود، سوای آن جایی که راوی حضوری فعال دارد و معیارهای اخلاقی به خواننده می دهد، رمانی چند وجهی - درست هم چون خالقش - تصویر کرده است و آشکارا به ما کد می دهد که با چه رمان مهمی در زیر مجموعه ی آثار سایکولوژیک رو به رو هستیم. رمانی که با وجود تأکید چندباره ی نویسنده بر زادگاهش، تکثیری بی مرز می گیرد و به اندازه ی تمام هنرمندان بی سرزمین، سنتز می کند.