Fikr-i dimukrāsī-i sīyāsī: Persiska (Farsi) 1387

فکر دموکراسی سیاسی به مثابۀ توسعۀ سیاسی جامعه یکی از ارکان شکل‌دهندۀ توسعۀ متوازن است و بدون تحقق آن تصور جامعۀ توسعۀ افته انگاره‌‌ای خام و موهوم خواهد بود. شکل‌گیری دموکراسی، به عنوان یک روند و جریان مستلزم پای‌بندی دولت‌ها و ملت‌ها به پاره‌ای لوازم اجتناب‌ناپذیر است. همان‌گونه که تشکیل دو پدیدۀ دولت ملت نیز در شمار دست‌آوردهای مدرنیته است، برای استقرار تمام و کمال دموکراسی سیاسی، عینیت یافتن همه‌سویۀ مشارکت سیاسی به اندازۀ اجرایی شدن شایسته‌سالاری، ضروری است؛ همان‌طور که وجود نهادهای متکثر مدنی و به تبع آن پیدایش جامعۀ مدنی، به میزان ظهور احزاب، لازم و ملزوم است. صرف نظر از مفاهیم مستقلی که دو واژۀ تخصصی "توسعه" و "سیاست" دارند، در یک تعریف کلی از مفهوم توسعۀ سیاسی بر محور حداکثر توافق نخبگان علوم سیاسی، می‌توان "فراگرد (پروسه) دموکراتیزاسیون جامعه" را در جایگاه بدیل "توسعۀ سیاسی" نشاند و برای تحقق این فراگرد، مراحل متعددی را مد نظر قرار داد. قابل ذکر است که هر جامعه در دورۀ گذار به توسعۀ افتگی سیاسی و استقرار دموکراسی با چالش‌هایی مواجه می‌شود، پیش‌نیازهایی را تولید می‌کند و لوازمی را به تمرین عمومی می‌گذارد که هریک به صورت مجزا با حاشیه‌های مربوطه، در کتاب حاضر مطرح و شرح داده شده است. نگارنده در کتاب به نقد و بررسی مبانی اصلی دموکراسی با تاکید بر ظرفیت‌های سیاسی آن پرداخته است و از یک منظر، این کتاب مانیفست دموکراسی‌خواهی در جوامع توسعه‌نیافته است.