Hunar-i namāyashʹnavīsī-i jang: Persiska (Farsi) 1383

داوید لسکو نمایش‌نامه‌هایی از ده نمایش‌نامه نویس مدرن و معاصر را تحلیل می‌کند که از آن جمله‌اند: راینهارد گورینگ، آرمان‌ گاتی، کاتب یاسین، پیتر وایس، و ... وی در این میان، به مقابله آنها با تئوری‌ها و فلسفه‌های بزرگ جنگ سون تسو، ماکیاول، کلوسویتز، مائوتسه تونگ، فوکو می‌پردازد. نویسنده با تفکر روی تاتر و اندیشه برشت، دو مقوله اصلی این نوع آثار را از هم تفکیک می‌کند: نخست، نمایش نامه نویسی "عمل جنگی" و دوم، نمایش‌نامه نویسی "حالت جنگی". او می‌گوید دومی امروزه بیشتر روی صحنه‌ می‌آید که "خود جنگ" را نشان نمی‌دهد بلکه فرآیندهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که شرایط جنگ را فراهم می‌آورند، نشان می‌دهد. نویسنده در کتاب این موضوعات را طرح می‌کند: نمایش نامه‌ نویسی مدرن و معاصر جنگ، نمایش‌نامه نویسی "عمل جنگی"، (ابداع نمایش‌نامه نویسی مدرن جنگ، نمایش‌نامه نویسی جنگ کامل، نمایش‌نامه نویسی و جنگ چریکی) و نمایش‌نامه نویسی "حالت جنگل" (نمایش‌نامه نویسی اکسپرسیونیستی جنگ، نمایش‌نامه نویسی جنگ‌های داخلی، و نمایش‌نامه نویسی جنگ‌های گذشته و حال و آینده).