Nigahbān-i Māmūt: Persiska (Farsi) 1403

ماموت، میراثی است که بهروز فردوس بر این کره‌ی خاکی به یادگار گذاشته است. همان نامی که به احتمال بسیار زیاد، لااقل یک بار ماشین‌های حمل مواد غذایی و یا تریلرهای آن را در کوچه و خیابان‌های ایران یا جاده‌های کشور دیده‌اید. این خود زندگی‌نامه روایت اوست از دنیاهایی که با آن‌ها برخورد کرد، شناخت، خلق کرد، از آن‌ها عبور کرد و به جا گذاشت. شباهت‌هایی میان روایت‌های زیسته‌ی او با روایت‌های هم‌نسلانش که می‌شناسید یا از آنها خوانده‌اید خواهید یافت. اما نکات افتراق ریز و درشت فراوانی که تکینگی بهروز فردوس را شکل می‌دهند، همان‌هایی هستند که این زندگی‌نامه‌ی خودنوشت را در ذهن شما ماندگار و تأثیرگذار خواهند کرد. این کتاب، روایت پیکار مستمر او با مرگ و تمامی مشکلات دیگری است که در برابر عظمت مرگ برایش هیچ بودند، چنان که توانست زندگی را که به قول خودش ارزش زیستن دارد، با شور و توانی پیش ببرد که روزی پس از هشتاد سال بنویسد: «ادعای من به شیرین‌کامی در زندگی، صرفا به پشتوانه‌ی دارایی مادی‌ام نیست.»