OBS! Letar du efter en beställning lagd före 2025-09-29, 16:00? [klicka här]
lördag - 2025 04 oktober
{"Id":0,"Name":null,"Mobile":null,"Email":null,"Token":null,"Type":0,"ReferencerId":null,"VatConfirm":false,"PublicToken":null,"Culture":"sv-se","Currency":"eur","CurrencySign":"€","CountryIsoCode":"us","HasSubset":false,"Discount":0.0,"IsProfileComplete":false,"HasCredit":false,"LastActivity":"0001-01-01T00:00:00"}
login
Logga in
shopping cart 0
Kundvagn

Kundvagn

Menu

Produktinformation
ISBN: 9786003674929
Förlag: Nimazh
Åldersgrupp: Vuxen
Sidor: 208
Vikt: 250 g
Produktmått: 14 x 21 x 1 , 46 cm
Bokomslag: Pocketbok

Bih Magzī khush āmadīd: Persiska (Farsi) 1398

به مگزی خوش آمدید

Författare: Dāryūsh Aḥmadī
Betyg:
13,55 €
4-6 Veckor
Önskelista
Wishlist
Produktinformation
ISBN: 9786003674929
Förlag: Nimazh
Åldersgrupp: Vuxen
Sidor: 208
Vikt: 250 g
Produktmått: 14 x 21 x 1 , 46 cm
Bokomslag: Pocketbok
A collection of 11 Persian short stories.
more
مجموعه داستان. این کتاب، مجموعه ای شامل ۱۱ داستان است که سه داستان انتهای کتاب به هم پیوسته است. این داستان ها را در طول ۱۰ سال گذشته نوشته شده که شامل « به رنگ روزهای خوش »، « آن چیزی که از کودکی می شناختم »، « به مگزی خوش آمدید »، « پنج شنبه سگی »، « خدای خفته »، « خواب علفزار »، « هوای گریه »، « ساحره »، « جمال پور و نشمه اش »، « شام آخر » و « محفل های شبانه » می شود و سه داستان آخر به هم پیوسته است و در واقع داستان های کارگاهی محسوب می شود. « به مگزی خوش آمدید » ، دومین اثر داریوش احمدی است. او متولد ۱۳۳۵ در جنوب کشور است. به شهادت نظر منتقدان و داوران جایزه‌های ادبی، داریوش احمدی با مجموعه داستان ( خانه‌ی کوچک ما ) بی‌ شک از پدیده‌ های داستان ایرانی معاصر است و او بخاطر نوشتن این مجموعه داستان توجه‌ی منتقدان، مخاطبان و داوران جایزه‌ های مهم داستان را به خود جلب کرد؛ مقام نخست جایزه‌ی ادبی سیلک کاشان، برنده‌ی دوسالانه داستان شیراز، تجلیل در جایزه‌ی جلال آل احمد، کاندید دریافت بهترین مجموعه داستان از جایزه‌ی هفت اقلیم و نامزد جایزه‌ی احمد محمود از جمله افتخارات داریوش احمدی برای انتشار مجموعه داستان( خانه‌ی کوچک ما ) در سال ۱۳۹۶ بود قسمتی از متن کتاب: اما آن چه رنجم می دهد، بیشتر اخلاقی و هنجاری است. ترسی تهدیدگر که مدام رنگ عوض می کند و همه چیز را از بین می برد: اراده، عشق، آرمان، و حتی تو را از خودت می گیرد. جوری که حس می کنی هیچ چیز مال تو نیست! نه فضا، نه مکان، نه عشق، و نه رویا. چطور بگویم، می ترسم ناراحت بشوی. تمام کلمات برایم معنای شان را از دست داده اند. یک نوع معنا باختگی، یک نوع برزخ، یک نوع نیستی. دیگر به این لیوان اعتقادی ندارم. حتی به خودت. به دوستی مان. »
more