Zanān-i muʼaddab: tārīkh-i shiʻr va adab-i zanān-i Īrān zamīn az āghāz tā 1320 shamsī (jild-i avval va duvvum): Persiska (Farsi) 1396

سخن از شعر زنانه ممکن نیست مگر این که از تاریخ مردانه و اوضاع سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران عبور کرده و بر تاریخ زن و سرگذشت زنان شاعر سرزمین خود مکث کنیم. تغییرات فرهنگی را مورد مداقه قرار دهیم و دریابیم که شاعری زنان با عبور از چه تالاب ها و صحراها و کوره راه هایی به این جا رسیده است و این موضوعی متفاوت است با بررسی تاریخ ادبیات و شعر مردان که پس از بیان وقایع تاریخ عمومی به زیبایی شناسی و قدرت و صنعت شعری آنان می پردازد. «زنان مؤدب»، تاریخ شعر و ادب زنان ایران را از آغاز تا سال ١٣٢٠ روایت می‌ کند. منظور از آغاز نیز دوران ادبیات شفاهی و لالایی‌ ها، مویه‌ ها و قصه‌ گویی‌ هاست. این کتاب حاصل ٣٠ سال فعالیت است. «زنان مؤدب» در ٩ فصل نوشته شده است که عبارتند از: «ادبیات شفاهی و زنان»، «بعد از اسلام تا حمله ی مغول (قرن ١ تا ٧ قمری)»، «از حمله ی مغول تا صفویه (قرن ٧ تا ١٠ قمری)»، «عصر صفویه (قرن ١٠ تا میانه ی قرن ١٢ قمری)»، «دوره ی افشاریه و زندیه (میانه ی قرن ١٢ تا اول قرن ١٣ قمری)»، «عصر قاجار تا مشروطه (قرن ١٣ تا ربع اول قرن ١٤ قمری)»، «از مشروطه تا پهلوی دوم»، «زنان شهره به شاعری» و «پارسی‌ گویان».