Note! Looking for an order placed before 2025-09-20, 16:00? [Click Here]
جمعه - 11 مهر 1404
{"Id":0,"Name":null,"Mobile":null,"Email":null,"Token":null,"Type":0,"ReferencerId":null,"VatConfirm":false,"PublicToken":null,"Culture":"fa-ir","Currency":"sek","CurrencySign":"SEK","CountryIsoCode":"us","HasSubset":false,"Discount":0.0,"IsProfileComplete":false,"HasCredit":false,"LastActivity":"0001-01-01T00:00:00"}
login
ورود
shopping cart 0
سبد خرید

سبد خرید

Menu

اطلاعات محصول
عنوان اصلی: یادمان چالدران
شابک: 9786000354107
ناشر: Surih-yi Mihr
گروه سنی: بزرگسال
صفحات: 304
وزن: 378 g
ابعاد: 14 x 21 x 2٫7 cm
جلد کتاب: شومیز

یادمان چالدران فارسی 1403

Yādmān-i Chāldirān

نویسنده: Ḥujjat Mi'mārī
امتیاز:
158 SEK
4 تا 6 هفته
لیست علاقه‌مندی‌ها
Wishlist
اطلاعات محصول
عنوان اصلی: یادمان چالدران
شابک: 9786000354107
ناشر: Surih-yi Mihr
گروه سنی: بزرگسال
صفحات: 304
وزن: 378 g
ابعاد: 14 x 21 x 2٫7 cm
جلد کتاب: شومیز
The Battle of Chaldean was a war fought between Shah Ismail I (Safavid King) and Sultan Selim I (Ottoman Emperor) in 1514, which ended with a decisive victory for the Ottoman Empire over Safavid Persia. As a result of the war, the Ottoman Empire annexed eastern Anatolia and northern Iraq, the city of Diyarbakir, and Lake Van from Safavid Persia. This was the first Ottoman conquest of eastern Anatolia and a long pause in Safavid expansion into the western lands. The Battle of Chaldean marked the beginning of 41 years of devastating warfare that only ended in 1555 with the Treaty of Amasya. Although Mesopotamia and eastern Anatolia were later regained under Shah Abbas the Great (reigned 1588–1629), these lands were permanently ceded to the Ottomans by the Treaty of Zahab in 1639. In this battle, the Ottomans had a larger and better-equipped army of 60,000 to 100,000 men and hundreds of cannons, while the Safavid army was about 40,000 to 80,000 men and had no artillery. Ismail I, the first Safavid Shah, was wounded and nearly captured during the battle. His wives were captured by the Ottoman Sultan Selim I, who married at least one of them to one of his statesmen. After this defeat, Ismail secluded himself in his palace, gave up governing, and no longer participated in military campaigns. After the victory, the Ottoman forces invaded Iran, briefly occupying the Safavid capital, Tabriz, and completely plundering the Iranian imperial treasury. This battle became one of the most important battles in Iranian history; Because it not only questioned the belief that the perfect master was immune from any error or calamity, but also forced the Kurdish leaders to emphasize their authority and pledge allegiance to the Ottoman government instead of the Safavids. This, in the future, led to the loss of Iran's western borders.
more
جنگ چالدران جنگی میان شاه اسماعیل یکم (شاه صفوی) و سلطان سلیم یکم (پادشاه عثمانی) در سال ۱۵۱۴ میلادی بود که با پیروزی قاطع امپراتوری عثمانی بر ایران صفوی به پایان رسید. در نتیجهٔ این جنگ، امپراتوری عثمانی منطقه آناتولی شرقی و شمال عراق و شهر دیاربکر و دریاچه وان را از ایران صفوی تصرف کرده و ضمیمهٔ خاک خود کرد. این نخستین کشورگشایی عثمانی به‌سوی آناتولی شرقی و وقفه طولانی‌مدت کشورگشایی صفویان در سرزمین‌های غربی بود. جنگ چالدران آغازگر ۴۱ سال جنگ ویرانگر بود که فقط در سال ۱۵۵۵ به دلیل پیمان آماسیه به پایان رسید. اگرچه بعدها بین‌النهرین و آناتولی شرقی تحت پادشاهی شاه‌عباس بزرگ (حکومت ۱۵۸۸-۱۶۲۹) باز پس گرفته شد، اما با عهدنامه زهاب در سال ۱۶۳۹، این سرزمین‌ها برای همیشه به عثمانی واگذار شدند. در این جنگ، عثمانیان ارتشی بزرگ‌تر و مجهزتر به تعداد ۶۰ تا ۱۰۰ هزار تن و همچنین صدها توپ جنگی داشتند؛ درحالی‌که ارتش صفوی حدود ۴۰ تا ۸۰ هزار تن بود و توپخانه‌ای در اختیار نداشت. اسماعیل یکم، اولین شاه صفوی، در جریان این نبرد مجروح شد و نزدیک به اسارت بود. همسران او به‌وسیلهٔ سلیم یکم، سلطان عثمانی دستگیر شدند و حداقل یکی از آن‌ها را با یکی از دولت‌مردانش ازدواج داد. اسماعیل پس از این شکست در کاخ خود منزوی شد و از اداره حکومت دست کشید و دیگر در لشکرکشی‌ها شرکت نکرد. نیروهای عثمانی پس از پیروزی به ایران لشکرکشی کردند و برای مدت کوتاهی پایتخت صفویان، تبریز را اشغال کردند و خزانه شاهنشاهی ایران را به طور کامل غارت کردند. این نبرد به یکی از مهم‌ترین نبردهای تاریخ ایران تبدیل شد؛ زیرا نه‌تنها عقیده در امان بودن مرشد کامل از هرگونه خطا و بلا را زیر سؤال برد، بلکه سران کرد را وادار کرد تا بر اقتدار خود تأکید کنند و به‌جای صفویان، با حکومت عثمانیان بیعت کنند. همین امر در آینده باعث ازدست‌رفتن مرزهای غربی ایران شد.
more