Aflāṭūnīyān-i muta’akkhir az Idrīyūs tā Viktur Kuzīn: Persian 1394

«تفکری که امروزه نوافلاطونی نامیده می شود، در نوعی نظرگاه بسیار گسترده قرار گرفته است، با این که بعضی مشترکات غیر قابل انکار نزد آن ها نیز دیده می شود؛ از جمله این که به عقیده ی آن ها، همه ی امور وابسته به احد هستند و همچنین در توصیف واقعیت طبیعت، بعضی احکام مشترک میان آن ها وجود دارند، ولی در هر صورت به لحاظ نحوه ی کار و محتوای موضوع ها، آن قدر تنوع و تفاوت میان آراء آن ها زیاد است که نمی توان افکار آن ها را در چهارچوب یک نحله و مکتب واحد ـ آن هم به نحو منسجم ـ قرار داد. زیرا بعضی از این متفکران خواه ناخواه از اصول اولیه ی خود تجاوز کرده، ولی در جمع بندی های خود سعی داشته اند دوباره خود را به همان اصول قبلی پایبند نشان دهند. به نظر نگارنده تنها راه ممکن معقول برای شناخت جنبه های بدیع افکار هر یک از آن ها، توسل جستن به طرح و ترتیب تاریخی است که شاید در این نوع تحقیقات، جنبه ی معقول و مناسب تری دارد. حداقل از این رهگذر تقدم و تأخر آن افکار بهتر و با سهولت بیش تری روشن می شوند و سیر تحول بعضی از نظرات بنیادی به نحو منظم تری از متفکری تا متفکر دیگر مورد بررسی قرار می گیرند.»